Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

He waiata; he pikitanga. Na Rawiri. I koa ahau i ta ratou meatanga mai ki ahau; Tatou ka haere ki te whare o Ihowa.

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

E tu ana o matou waewae ki ou tatau, e Hiruharama:

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Ko te hanganga o Hiruharama, rite tonu ki to te pa kua tuhonohonoa ki a ia ano.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Haereere ana ki reira nga iwi, nga iwi o Ihowa, ki to Iharaira whakaaturanga, ki te whakawhetai ki te ingoa o Ihowa.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Kua whakaturia hoki ki reira nga torona whakawa, nga torona o te whare o Rawiri.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Inoia he ata noho mo Hiruharama: ka whiwhi ki te pai te hunga e aroha ana ki a koe.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Kia mau te rongo ki ou taiepa, me te pai ki ou whare kingi.

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

He mea mo oku teina, mo oku hoa, taku e mea nei, Kia mau te rongo ki roto ki a koe.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

He whakaaro ki te whare o Ihowa, o to tatou Atua, ka rapu ahau i te pai mou.