Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Oluyimba nga balinnya amadaala. Lwa Dawudi. Nasanyuka bwe baŋŋamba nti, “Tugende mu nnyumba ya Mukama!”

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Ebigere byaffe biyimiridde mu miryango gyo, Ayi Yerusaalemi.

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Yerusaalemi yazimbibwa okuba ekibuga ekinywevu ekiyimiridde awamu.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Eyo ebika byonna gye biraga, ebika bya Mukama, okutendereza erinnya lya Mukama ng’ebiragiro ebyaweebwa Isirayiri bwe biri.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Eyo entebe ez’okusalirako emisango gye zaateekebwa; z’entebe ez’obwakabaka ez’ennyumba ya Dawudi.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Musabirenga Yerusaalemi emirembe: “Abo abakwagala bafune ebirungi.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Emirembe gibeerenga munda w’ebisenge byo; n’amayumba go amanene gabeerenga n’omukisa era nga manywevu.”

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Olwa baganda bange ne mikwano gyange nnaayogeranga nti, “Emirembe gibeerenga mu ggwe.”

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

Olw’obulungi bw’ennyumba ya Mukama Katonda waffe, nnaanoonyanga okukulaakulana kwa Yerusaalemi.