Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

canticum graduum huic David laetatus sum in his quae dicta sunt mihi in domum Domini ibimus

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

stantes erant pedes nostri in atriis tuis Hierusalem

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Hierusalem quae aedificatur ut civitas cuius participatio eius in id ipsum

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

illic enim ascenderunt tribus tribus Domini testimonium Israhel ad confitendum nomini Domini

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

quia illic sederunt sedes in iudicium sedes super domum David

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

rogate quae ad pacem sunt Hierusalem et abundantia diligentibus te

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

fiat pax in virtute tua et abundantia in turribus tuis

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

propter fratres meos et proximos meos loquebar pacem de te

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

propter domum Domini Dei nostri quaesivi bona tibi