Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Ein Wallfahrtslied Davids. Ich freute mich, als man mir sagte:

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

So stehn denn nunmehr unsre Füße in deinen Toren, Jerusalem!

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jerusalem, du wiedererbaute als eine Stadt, die fest in sich geschlossen,

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

wohin die Stämme hinaufziehn, die Stämme des HERRN, nach der für Israel gültigen Weisung, dort den Namen des HERRN zu preisen;

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

denn dort waren einst aufgestellt die Stühle zum Gericht, die Stühle des Hauses Davids.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Bringet Jerusalem dar den Friedensgruß: »Heil denen, die dich lieben!

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Friede herrsche vor deinen Mauern, sichere Ruhe in deinen Palästen!«

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Um meiner Brüder und Freunde willen will ich dir Frieden wünschen;

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

um des Hauses des HERRN, unsres Gottes, willen will ich Segen für dich erbitten.