Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Cantique de Maaloth, de David. Je me réjouis lorsqu'on me dit: Allons à la maison de l'Éternel!

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Nos pieds s'arrêtent dans tes portes, ô Jérusalem!

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jérusalem, qui es bâtie comme une ville aux édifices pressés.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

C'est là que montent les tribus, les tribus de l'Éternel, ce qui est un témoignage en Israël, pour célébrer le nom de l'Éternel.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

C'est là que sont dressés les trônes pour la justice, les trônes pour la maison de David.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Priez pour la paix de Jérusalem! Que ceux qui t'aiment jouissent de la paix!

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Que la paix soit dans tes murs, et le repos dans tes palais!

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

A cause de mes frères et de mes amis, je prierai pour ta paix.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

A cause de la maison de l'Éternel notre Dieu, je demanderai pour toi le bonheur.