Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Cantique des degrés. De David. Je suis dans la joie quand on me dit: "Nous irons dans la maison de l’Eternel."

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Nos pieds s’arrêtent dans tes portiques, ô Jérusalem,

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jérusalem qui es bâtie comme une ville d’une harmonieuse unité!

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Car c’est là que montent les tribus, les tribus de l’Eternel, selon la charte d’Israël, pour célébrer le nom du Seigneur.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Car c’est là que sont établis les sièges de la justice, les sièges pour la famille de David.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Présentez vos saluts de paix à Jérusalem: "Qu’ils soient heureux ceux qui t’aiment!"

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Que la paix règne dans tes murs, la sécurité dans tes palais!

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Pour mes frères et mes amis, je t’offre tous mes vœux de bonheur.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

Pour l’amour de la maison de l’Eternel, notre Dieu, je te souhaite pleine prospérité.