Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

A Song of the Ascents, by David. I have rejoiced in those saying to me, 'To the house of Jehovah we go.'

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Our feet have been standing in thy gates, O Jerusalem!

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jerusalem — the builded one — [Is] as a city that is joined to itself together.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

For thither have tribes gone up, Tribes of Jah, companies of Israel, To give thanks to the name of Jehovah.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

For there have sat thrones of judgment, Thrones of the house of David.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Ask ye the peace of Jerusalem, At rest are those loving thee.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Peace is in thy bulwark, rest in thy high places,

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

For the sake of my brethren and my companions, Let me speak, I pray thee, 'Peace [be] in thee.'

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

For the sake of the house of Jehovah our God, I seek good for thee!