Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

(Sang til Festrejserne. Af David.) Jeg frydede mig, da de sagde til mig: "Vi drager til HERRENs Hus!"

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Så står vore Fødder da i dine Porte, Jerusalem,

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jerusalem bygget som Staden, hvor Folket samles;

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

thi did op drager Stammerne, HERRENs Stammer en Vedtægt for Israel om at prise HERRENs Navn.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Thi der står Dommersæder, Sæder for Davids Hus.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Bed om Jerusalems Fred! Ro finde de, der elsker dig!

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Der råde Fred på din Mur, Tryghed i dine Borge!

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

For Brødres og Frænders Skyld vil jeg ønske dig Fred,

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

for Herren vor Guds hus's skyld vil jeg søge dit bedste.