Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Píseň stupňů, Davidova. Veselím se z toho, že mi říkáno bývá: Poďme do domu Hospodinova,

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

A že se postavují nohy naše v branách tvých, ó Jeruzaléme.

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jižtě Jeruzalém ušlechtile vystaven, a jako v město k sobě vespolek připojen.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Do něhož vstupují pokolení, pokolení Hospodinova, k svědectví Izraelovu, aby oslavovali jméno Hospodinovo.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Nebo tamť jsou postaveny stolice soudu, stolice domu Davidova.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Žádejtež pokoje Jeruzalému, řkouce: Dějž se pokojně těm, kteříž tě milují.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Budiž pokoj v předhradí tvém, a upokojení na palácích tvých.

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Pro bratří své a přátely své žádati budu pokoje tobě.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

Pro dům Hospodina Boha našeho budu tvého dobrého hledati.