Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

David kah Tangtlaeng Laa Kai taengah, “BOEIPA im la cet uh sih,” a ti uh vaengah ka kohoe.

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Jerusalem nang kah vongka ah kaimih kho loh pai uh tih om uh.

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jerusalem te khopuei la tun cingcui sak ham ni a thoong.

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

BOEIPA kah koca koca tah olphong bangla BOEIPA ming te uem ham Israel taengla pahoi cet uh.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

David im kah laitloeknah ngolkhoel ham ngolkhoel te pahoi a hol uh.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Jerusalem kah sadingnah hamla bih uh. Nang aka lungnah rhoek tah dingsuek saeh.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Na rhalmahvong khuiah rhoepnah, na impuei khuiah ommongnah om saeh.

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Ka manuca neh ka hui rhoek ham khaw, “Na khuiah rhoepnah om laeh saeh,” ka ti eh.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

Mamih Pathen BOEIPA im ham ni nang kah hnothen khaw ka toem eh.