Psalmaro 122

1 Kanto de suprenirado. De David. Mi ekĝojis, kiam oni diris al mi: Ni iru en la domon de la Eternulo.

Nalipay ako sa pag-ingon nila kanako: Mangadto kita sa balay ni Jehova.

2 Niaj piedoj staris en viaj pordegoj, Ho Jerusalem,

Ang among mga tiil nanagtindog Sa sulod sa imong mga ganghaan, Oh Jerusalem,

3 Vi Jerusalem, konstruita kiel urbo, En kiu ĉio kuniĝis.

Jerusalem, ikaw natukod Ingon nga usa ka ciudad nga madasok;

4 Tien supreniris la triboj, la triboj de la Eternulo, Laŭ la moro de Izrael, Por glori la nomon de la Eternulo.

Didto mingtungas ang mga banay, bisan ang kabanayan ni Jehova, Alang sa usa ka tulomanon sa Israel. Sa paghatag ug mga pasalamat sa ngalan ni Jehova.

5 Ĉar tie staris tronoj de juĝo, Tronoj de la domo de David.

Kay didto atua ang mga trono sa paghukom, Ang mga trono sa panimalay ni David.

6 Deziru pacon al Jerusalem; Bonan staton havu viaj amantoj.

Pag-ampo alang sa pakigdait sa Jerusalem: Manag-uswag (sila) nga nahigugma kanimo.

7 Paco estu inter viaj muroj, Bonstato en viaj palacoj.

Ang pakigdait anaa unta sa sulod sa imong mga kuta, Ug ang kahamugaway sa sulod sa imong mga palacio.

8 Pro miaj fratoj kaj amikoj mi do diru: Paco estu al vi.

Tungod lamang sa gugma sa akong kaigsoonan ug sa akong mga kauban, Moingon ako karon: Ang pakigdait anaa sa sulod nimo.

9 Pro la domo de la Eternulo, nia Dio, Mi deziras al vi bonon.

Tungod lamang sa panimalay ni Jehova nga atong Dios Magapangita ako alang sa imong kaayohan.