Psalmaro 121

1 Kanto de suprenirado. Mi levas miajn okulojn al la montoj: De kie venas al mi helpo?

Orin fún ìgòkè. Èmi yóò gbé ojú mi sórí òkè wọ̀n-ọn-nì— níbo ni ìrànlọ́wọ́ mi yóò ti wá?

2 Mia helpo venas de la Eternulo, Kiu kreis la ĉielon kaj la teron.

Ìrànlọ́wọ́ mi tí ọwọ́ Olúwa wá, ẹni tí ó dá ọ̀run òun ayé.

3 Li ne lasos vian piedon falpuŝiĝi; Via gardanto ne dormetas.

Òun kì yóò jẹ́ kí ẹsẹ̀ rẹ kí ó yẹ̀; ẹni tí ó pa ọ́ mọ́ kì í tòògbé.

4 Jen ne dormetas kaj ne dormas La gardanto de Izrael.

Kíyèsi, ẹni tí ń pa Israẹli mọ́, kì í tòògbé bẹ́ẹ̀ ni kì í sùn.

5 La Eternulo estas via gardanto; La Eternulo estas via ombro ĉe via dekstra mano.

Olúwa ni olùpamọ́ rẹ; Olúwa ní òjìji rẹ ní ọwọ́ ọ̀tún rẹ.

6 En la tago la suno vin ne frapos, Nek la luno en la nokto.

Oòrùn kì yóò pa ọ́ ní ìgbà ọ̀sán tàbí òṣùpá ní ìgbà òru.

7 La Eternulo vin gardos de ĉia malbono, Li gardos vian animon.

Olúwa yóò pa ọ́ mọ́ kúrò nínú ibi gbogbo yóò pa ọkàn rẹ mọ́

8 La Eternulo gardos vian eliron kaj eniron, De nun kaj eterne.

Olúwa yóò pa àlọ àti ààbọ̀ rẹ mọ́ láti ìgbà yìí lọ àti títí láéláé.