< Psalmaro 121 >
1 Kanto de suprenirado. Mi levas miajn okulojn al la montoj: De kie venas al mi helpo?
Matkalaulu. Minä nostan silmäni vuoria kohti: mistä tulee minulle apu?
2 Mia helpo venas de la Eternulo, Kiu kreis la ĉielon kaj la teron.
Apu minulle tulee Herralta, joka on tehnyt taivaan ja maan.
3 Li ne lasos vian piedon falpuŝiĝi; Via gardanto ne dormetas.
Hän ei salli sinun jalkasi horjua, sinun varjelijasi ei torku.
4 Jen ne dormetas kaj ne dormas La gardanto de Izrael.
Katso, hän, joka Israelia varjelee, ei torku eikä nuku.
5 La Eternulo estas via gardanto; La Eternulo estas via ombro ĉe via dekstra mano.
Herra on sinun varjelijasi, Herra on suojaava varjosi sinun oikealla puolellasi.
6 En la tago la suno vin ne frapos, Nek la luno en la nokto.
Ei polta sinua aurinko päivällä, eikä kuu yöllä.
7 La Eternulo vin gardos de ĉia malbono, Li gardos vian animon.
Herra varjelee sinut kaikesta pahasta, hän varjelee sinun sielusi.
8 La Eternulo gardos vian eliron kaj eniron, De nun kaj eterne.
Herra varjelee sinun lähtemisesi ja tulemisesi, nyt ja iankaikkisesti.