Psalmaro 121

1 Kanto de suprenirado. Mi levas miajn okulojn al la montoj: De kie venas al mi helpo?

Veisu korkeimmassa Kuorissa. Minä nostan silmäni mäkiin päin, joista minulle apu tulee.

2 Mia helpo venas de la Eternulo, Kiu kreis la ĉielon kaj la teron.

Minun apuni tulee Herralta, joka taivaan ja maan tehnyt on.

3 Li ne lasos vian piedon falpuŝiĝi; Via gardanto ne dormetas.

Ei hän salli jalkas horjua; eikä se torku, joka sinua kätkee.

4 Jen ne dormetas kaj ne dormas La gardanto de Izrael.

Katso, joka Israelia varjelee, ei se torku eli makaa.

5 La Eternulo estas via gardanto; La Eternulo estas via ombro ĉe via dekstra mano.

Herra kätkeköön sinua: Herra on sinun varjos, sinun oikialla kädelläs,

6 En la tago la suno vin ne frapos, Nek la luno en la nokto.

Ettei aurinko sinua polttaisi päivällä, eikä kuu yöllä.

7 La Eternulo vin gardos de ĉia malbono, Li gardos vian animon.

Herra kätkeköön sinun kaikesta pahasta: hän kätkeköön sinun sielus!

8 La Eternulo gardos vian eliron kaj eniron, De nun kaj eterne.

Herra kätkeköön sinun uloskäymises ja sisällekäymises, hamasta nyt ja ijankaikkiseen!