Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

«Жуқириға чиқиш нахшиси» Бешимға күн чүшкәндә мән Пәрвәрдигарға нида қилдим; У маңа җавап бәрди.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

И Пәрвәрдигар, җенимни ялған сөзләйдиған ләвләрдин, Алдамчи тилдин қутулдурғайсән.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Саңа немә берилиду, Саңа немә қошулуши керәк, Әй алдамчи тил?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

— Палван атқан өткүр оқлар, Арча чоғлири саңа тәгсун!

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Мәшәк диярида мусапир болуп яшиғинимға, Кедар чедирлири арисида турғинимға һалимға вай!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Мән течлиққа өчләр арисида узундин буян туруватимән;

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Мән течлиқпәрвәрмән; Бирақ гәп қилсам, улар урушимизла, дәйду.