Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

En mi angustia, mi llanto subió al Señor, y él me dio una respuesta.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Oh Señor, sé el salvador de mi alma de los labios mentirosos y de la lengua del engaño.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

¿Qué castigo te dará? ¿Qué más te hará él, lengua falsa?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Flechas afiladas del fuerte y fuego ardiente.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

La aflicción es mía porque soy extraño en Mesec, y vivo en las tiendas de Cedar.

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Mi alma ha estado viviendo por mucho tiempo con los que odian la paz.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Estoy a favor de la paz; pero cuando digo eso, están a favor de la guerra.