Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

V svoji tegobi sem klical h Gospodu in me je slišal.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Osvobodi mojo dušo, oh Gospod, pred lažnivimi ustnicami in pred varljivim jezikom.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Kaj ti bo dano? Ali kaj ti bo storjeno, ti varljiv jezik?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Ostre puščice mogočnega z brinovo žerjavico.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Gorje meni, da se mudim v Mešehu, da prebivam v kedárskih šotorih!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Moja duša je dolgo prebivala s tistim, ki sovraži mir.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Jaz sem za mir, toda ko govorim, so oni za vojno.