Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Cântico dos degraus: Em minha angústia clamei ao SENHOR, e ele me respondeu.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Ó SENHOR, livra minha alma dos lábios mentirosos, da língua enganadora.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

O que ele te dará, e o que ele fará contigo, ó língua enganadora?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Flechas afiadas de um guerreiro, com brasas de zimbro.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Ai de mim, que peregrino em Meseque, [e] habito nas tendas de Quedar!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Minha alma morou [tempo] demais com os que odeiam a paz.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Eu sou da paz; mas quando falo, eles [entram] em guerra.