Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Pieśń stopni. Wołałem do Pana w utrapieniu mojem, a wysłuchał mię.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Wyzwól, Panie! duszę moję od warg kłamliwych, i od języka zdradliwego.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Cóż ci da, albo coć za pożytek przyniesie język zdradliwy?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Który jest jako strzały ostre mocarza, i jako węgle jałowcowe.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Niestetyż mnie, żem tak długo gościem w Mesech, a mieszkam w namiotach Kedarskich.

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Długo mieszka dusza moja między tymi, którzy pokój mają w nienawiści.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Jać radzę do pokoju; ale gdy o tem mówię, oni do wojny.