Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

canticum graduum ad Dominum cum tribularer clamavi et exaudivit me

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Domine libera animam meam a labiis iniquis a lingua dolosa

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

quid detur tibi et quid adponatur tibi ad linguam dolosam

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

sagittae potentis acutae cum carbonibus desolatoriis

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

heu mihi quia incolatus meus prolongatus est habitavi cum habitationibus Cedar

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

multum incola fuit anima mea

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

cum his qui oderant pacem eram pacificus cum loquebar illis inpugnabant me gratis