Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Canticum graduum. Ad Dominum cum tribularer clamavi, et exaudivit me.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Domine, libera animam meam a labiis iniquis et a lingua dolosa.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Quid detur tibi, aut quid apponatur tibi ad linguam dolosam?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Sagittæ potentis acutæ, cum carbonibus desolatoriis.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est! habitavi cum habitantibus Cedar;

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

multum incola fuit anima mea.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Cum his qui oderunt pacem eram pacificus; cum loquebar illis, impugnabant me gratis.