Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Ich rufe zu Jehovah in meiner Drangsal, und Er antwortet mir.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Jehovah, errette meine Seele von der Lüge Lippe, von der Zunge des Trugs.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Was gibt dir und was tut sie dir dazu, die Zunge des Trugs.

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Die Pfeile des Helden sind geschärft an den Glühkohlen des Wacholders.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Wehe mir, daß ich in Meschech mich aufhalte, daß ich wohne bei Kedars Zelten.

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Zu viel wohnt meine Seele bei dem, der Frieden haßt.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Ich bin für Frieden; aber wenn ich rede, sind sie für Krieg.