Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Ein Wallfahrtslied. Ich rief zum HERRN in meiner Not:

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

O HERR, errette mich von der Lügenlippe, von der trügerischen Zunge!

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Was wird Er dir jetzt und in Zukunft bescheren, du trügerische Zunge?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Geschärfte Kriegerpfeile samt Kohlen vom Ginsterstrauch!

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Wehe mir, daß ich als Fremdling in Mesech weile, daß ich wohne bei den Zelten von Kedar!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Lange genug schon weile ich hier bei Leuten, die den Frieden hassen.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Ich bin ganz friedlich gestimmt, doch was ich auch rede: sie gehen auf Krieg aus.