Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Ein Stufenlied. / Zu Jahwe hab ich gerufen in meiner Not, / Und er hat mich erhört.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Jahwe, so rette mich auch jetzt von der Lügenlippe, / Von arglistiger Zunge!

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Was wird er dir geben, was dir zufügen, / Du arglistige Zunge?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Scharfe Pfeile eines Starken / Mit glühenden Kohlen aus Ginstersträuchern.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Weh mir, daß ich ein Fremdling bin in Meschech, / Bei Kedars Zelten wohnen muß!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Zu lange schon hab ich weilen müssen / Bei denen, die Frieden hassen.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Ich will Frieden; doch wenn ich nur rede, / So beginnen sie Krieg.