Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Cantique de Maaloth. J'ai crié à l'Éternel dans ma détresse, et il m'a exaucé.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Éternel, délivre mon âme des lèvres menteuses, de la langue qui trompe!

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Que te donnera, que te rapportera la langue trompeuse?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Des flèches aiguës comme celles du guerrier, avec les charbons ardents du genêt.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Malheureux que je suis de séjourner en Méshec, de demeurer parmi les tentes de Kédar!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Trop longtemps mon âme a demeuré avec celui qui hait la paix.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Je veux la paix; mais dès que je parle, ils sont pour la guerre.