Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Cantique des degrés. Dans ma tribulation, j'ai crié vers le Seigneur, et il m'a exaucé.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Seigneur, délivre mon âme des lèvres injustes et des langues trompeuses.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Que te revient-il, et quel profit as-tu retiré de ta langue trompeuse?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Les flèches des puissants sont aiguës comme des charbons d'épines.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Hélas! que mon pèlerinage est long! j'ai habité sous les tentes de Cédar.

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Mon âme a été longtemps en pèlerinage.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

J'ai été pacifique avec les ennemis de ma paix; sitôt que je leur parlais, ils m'attaquaient sans motif.