Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

In my trouble I cried to the Lord: and he heard me.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

O Lord, deliver my soul from wicked lips, and a deceitful tongue.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

What shall be given to thee, or what shall be added to thee, to a deceitful tongue.

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

The sharp arrows of the mighty, with coals that lay waste.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Woe is me, that my sojourning is prolonged! I have dwelt with the inhabitants of cedar:

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

My soul hath been long a sojourner.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

With them that hate peace I was peaceable: when I spoke to them they fought against me without cause.