Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Píseň stupňů. K Hospodinu v ssoužení svém volal jsem, a vyslyšel mne.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Hospodine, vysvoboď duši mou od rtů lživých, a od jazyka lstivého.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Coť prospěje, aneb coť přidá jazyk lstivý,

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Podobný k střelám přeostrým silného, a k uhlí jalovcovému?

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Běda mně, že pohostinu býti musím v Mešech, a přebývati v saláších Cedarských.

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Dlouho bydlí duše má mezi těmi, kteříž nenávidí pokoje.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Já ku pokoji, ale když mluvím, oni k boji.