Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Hodočasnička pjesma Kad bijah u nevolji, Jahvi zavapih i on me usliša.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Jahve, izbavi dušu moju od usana prijevarnih, od zlobna jezika!

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Kojim zlom da te prokunem, zlobni jeziče?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Strelicama oštrim iz ratničke ruke i ugljevljem žarkim.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Jao meni što mi je boraviti u Mešeku i stanovati u šatorima kedarskim!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Predugo mi duša mora živjeti s mrziteljima mira.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Kada o miru govorim, oni sile na rat.