Psalmaro 120

1 Kanto de suprenirado. Al la Eternulo mi vokis en mia sufero, Kaj Li aŭskultis min.

Ka khuikha awh Bawipa ce khy nyng saw, anih ing nim hlat law hy.

2 Ho Eternulo, savu mian animon de mensoga parolo, De falsa lango.

Aw Bawipa, qaai ak kqawn huikhqi ingkaw qaai kqawn na ak nget laikhqi anglakawhkawng ni hul lah.

3 Kion Li donos al vi, Kaj kion Li alportos al vi, ho falsa lango?

Aw qaai kqawn na ak nget hui lai nang, nang ak khan awh anih ing ikaw a sai kaw, cekcoengawh ikaw ak awm bai?

4 Akrajn sagojn de fortulo Kun karboj genistaj.

Kaw ak awmkhqi a la sumkhqi ing nang ce ni toel kawmsaw, imnawt thing mai alh ing ni toel kaw.

5 Ve al mi, ke mi gastas en Meŝeĥ, Ke mi loĝas inter la tendoj de Kedar!

Kedar awhkaw hi im anglakawh awm nawh, Meshqek awh ak awm ve kai aham khaw map mah hy!

6 Tro longe loĝis mia animo Inter malamantoj de paco.

Roepnaak ak sawhnaak thlang anglakawh ka awm ve sang soeih hawh hy.

7 Mi estas pacema; Sed kiam mi ekparolas, ili komencas militon.

Kai taw qoepnaak ak ngaih thlang na awm nyng; cehlai awi kak kqawn awh, qaal thawh aham ngaih lat uhy.