Psalmaro 112

1 Haleluja! Bone estas al la homo, kiu timas la Eternulon Kaj tre amas Liajn ordonojn.

Halleluja! Sæl er den mann som ottast Herren, som hev si store lyst i hans bodord.

2 Forta sur la tero estos lia semo; La gento de virtuloj estos benita.

Hans avkjøme skal vera veldugt på jordi, ætti av dei ærlege skal verta velsigna.

3 Bonstato kaj riĉeco estas en lia domo; Kaj lia justeco restas eterne.

Det er velstand og rikdom i hans hus, og hans rettferd stend æveleg fast.

4 En mallumo leviĝas lumo por la virtulo. Li estas kompatema, favorkora, kaj justa.

Det renn upp eit ljos i myrker for dei ærlege, nådig, miskunnsam og rettferdig er han.

5 Bone estas al la homo, kiu kompatas kaj pruntedonas, Kiu pesas siajn farojn per justeco.

Vel gjeng det den mann som er miskunnsam og gjev lån, han held uppe si sak i retten.

6 Ĉar neniam li falos; Virtulo estos memorata eterne.

For dei skal ikkje rikka honom i all æva, den rettferdige skal vera i ævelegt minne.

7 Malbonan famon li ne timos; Fortika estas lia koro, ĝi fidas la Eternulon.

For vond tidend skal han ikkje ræddast; hans hjarta er fast, det lit på Herren.

8 Senŝanceliĝa estas lia koro; Li ne timas, ĝis li vidas la pereon de siaj malamikoj.

Hans hjarta er trygt; han ræddast ikkje, til dess han ser med lyst på sine fiendar.

9 Li ŝutas kaj donas al la malriĉuloj; Lia justeco restas eterne, Lia korno altiĝos en honoro.

Han strår ut, gjev til dei fatige, hans rettferd stend alltid, hans horn skal verta upplyft med æra.

10 La malvirtulo vidas kaj ĉagreniĝas, Kunfrapas la dentojn kaj konsumiĝas. La deziro de malvirtuloj pereos.

Den ugudlege skal sjå det og harmast, han skal skjera tenner og tærast upp, det dei ugudlege hev lyst til, vert upp i inkje.