Psalmaro 109
1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.
Керівнику хору. Псалом Давидів. Боже моєї хвали, не мовчи,
2 Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.
адже нечестиві й підступні люди відкрили на мене вуста свої, говорять зі мною брехливим язиком.
3 Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.
Оточили мене словами ненависті й даремно воюють зі мною.
4 Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.
За любов мою ворогують зі мною, а я [заглиблюся] в молитву.
5 Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.
Вони віддячують мені злом за добро й ненавистю – за мою любов.
6 Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.
Постав над ним нечестивця, і обвинувач нехай стане по його правиці.
7 Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.
Коли постане він перед судом, нехай виявиться винним і молитва його нехай вважається гріхом.
8 Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.
Нехай дні його будуть нечисленними, нехай інший займе його становище.
9 Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.
Нехай діти його стануть сиротами, а дружина його – вдовою.
10 Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.
Нехай нащадки його тиняються й жебрають, нехай просять на руїнах своїх [домівок].
11 Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.
Нехай захопить лихвар усе, що є в нього, і чужі пограбують плоди його праці.
12 Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.
Нехай не буде нікого, хто виявив би йому співчуття, і над сиротами його нехай ніхто не змилується.
13 Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.
Нехай будуть викорінені його нащадки й зітреться ім’я його в наступному поколінні.
14 La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.
Нехай згадаються перед Господом беззаконня його предків і гріх матері його не буде стертий.
15 Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.
Нехай [гріхи його] будуть завжди перед Господом і нехай викорінена буде з землі пам’ять його
16 Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.
за те, що він не пам’ятав виявляти [іншим] милість, але переслідував пригніченого, бідного й зламаного серцем, щоб умертвити його.
17 Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.
Він любив прокляття – воно прийде до нього; йому не подобалося благословення – воно від нього віддалиться.
18 Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.
Оскільки він вдягався в прокляття, мов у шати, воно просякло, як вода, в його нутро, і, немов олія, – у його кістки.
19 Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.
Нехай стане воно для нього одягом, у який він огортається, і поясом, яким він завжди підперізується.
20 Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.
Така відплата від Господа тому, хто ворогує проти мене, і тим, хто зле говорить на душу мою.
21 Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.
Ти ж, Господи, Володарю, вступися за мене заради імені Твого; через доброту милосердя Твого визволи мене.
22 Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.
Адже я пригнічений і бідний і серце моє зранене в нутрі моєму.
23 Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.
Я сную, немов похилена тінь, як сарану, струшують мене.
24 Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.
Мої коліна ослабли від посту, і тіло моє геть виснажилося без олії.
25 Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.
Я став посміховищем для них: ті, що бачать мене, похитують [глузливо] головами своїми.
26 Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.
Допоможи мені, Господи, Боже мій, врятуй мене за милістю Твоєю.
27 Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.
Нехай же знають, що це рука Твоя, що це Ти зробив, Господи.
28 Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.
Нехай вони проклинають, а Ти благослови; вони повстануть, але посоромляться, а слуга Твій радітиме.
29 Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.
Нехай вдягнуться в безчестя ті, хто проти мене ворогує, і огорнуться ганьбою, немов шатами.
30 Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.
Я буду славити вустами моїми Господа завзято й серед велелюддя хвалитиму Його.
31 Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.
Бо Він стоїть по правиці від бідняка, щоб врятувати його від тих, хто судить його душу.
