Psalmaro 109

1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

För sångmästaren; av David; en psalm. Min lovsångs Gud, tig icke.

2 Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

Ty sin ogudaktiga mun, sin falska mun hava de upplåtit mot mig, de hava talat mot mig med lögnaktig tunga.

3 Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.

Med hätska ord hava de omgivit mig, de hava begynt strid mot mig utan sak.

4 Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.

Till lön för min kärlek stå de mig emot, men jag beder allenast.

5 Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

De hava bevisat mig ont för gott och hat för min kärlek.

6 Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.

Låt en ogudaktig man träda upp emot honom, och låt en åklagare stå på hans högra sida.

7 Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.

När han kommer inför rätta, må han dömas skyldig, och hans bön vare synd.

8 Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

Blive hans dagar få, hans ämbete tage en annan.

9 Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

Varde hans barn faderlösa och hans hustru änka.

10 Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.

Må hans barn alltid gå husvilla och tigga och söka sitt bröd fjärran ifrån ödelagda hem.

11 Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

Må ockraren få i sin snara allt vad han äger, och må främmande plundra hans gods.

12 Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.

Må ingen finnas, som hyser misskund med honom, och ingen, som förbarmar sig över hans faderlösa.

13 Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.

Hans framtid varde avskuren, i nästa led vare sådanas namn utplånat.

14 La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.

Hans fäders missgärning varde ihågkommen inför HERREN, och hans moders synd varde icke utplånad.

15 Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

Må den alltid stå inför HERRENS ögon; ja, sådana mäns åminnelse må utrotas från jorden.

16 Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

Ty han tänkte ju icke på att öva misskund, utan förföljde den som var betryckt och fattig och den vilkens hjärta var bedrövat, för att döda dem.

17 Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.

Han älskade förbannelse, och den kom över honom; han hade icke behag till välsignelse, och den blev fjärran ifrån honom.

18 Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

Han klädde sig i förbannelse såsom i en klädnad, och såsom vatten trängde den in i hans liv och såsom olja in i hans ben.

19 Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.

Den varde honom såsom en mantel att hölja sig i, och såsom en gördel att alltid omgjorda sig med.

20 Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.

Detta vare mina motståndares lön från HERREN, och deras som tala ont mot min själ.

21 Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.

Men du, HERRE, Herre, stå mig bi för ditt namn skull; god är ju din nåd, så må du då rädda mig.

22 Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

Ty jag är betryckt och fattig, och mitt hjärta är genomborrat i mitt bröst.

23 Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

Såsom skuggan, när den förlänges, går jag bort; jag ryckes bort såsom en gräshoppssvärm.

24 Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

Mina knän äro vacklande av fasta, och min kropp förlorar sitt hull.

25 Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

Till smälek har jag blivit inför dem; när de se mig, skaka de huvudet.

26 Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.

Hjälp mig, HERRE, min Gud; fräls mig efter din nåd;

27 Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

och må de förnimma att det är din hand, att du, HERRE, har gjort det.

28 Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.

Om de förbanna, så välsigna du; om de resa sig upp, så komme de på skam, men må din tjänare få glädja sig.

29 Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.

Mina motståndare varde klädda i blygd och höljda i skam såsom i en mantel.

30 Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.

Min mun skall storligen tacka HERREN; mitt ibland många vill jag lova honom.

31 Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.

Ty han står på den fattiges högra sida för att frälsa honom från dem som fördöma hans själ.