Psalmaro 109

1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

Para el director del coro. Un salmo de David. ¡Oh Dios! Eres el único al que rindo alabanza, por favor no permanezcas en silencio ahora,

2 Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

porque la gente malvada y engañosa me está atacando, diciendo mentiras sobre mí

3 Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.

Me rodean con palabras de odio, pelean contra mí sin razón.

4 Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.

Los amo, pero ellos me responden con hostilidad, ¡Incluso cuando estoy orando por ellos!

5 Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

Me devuelven el bien con el mal, el amor con el odio

6 Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.

“Pon a alguien malo sobre él. Ten a alguien de pie acusándolo.

7 Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.

Que cuando sea juzgado y sentenciado, sea hallado culpable. Que sus plegarias sean contadas como pecados.

8 Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

Ojalá se acorten sus vidas; y que alguien más tome su lugar.

9 Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

Que sus hijos queden huérfanos, y su esposa viuda.

10 Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.

Y que sus hijos queden desamparados, sin hogar, vagando de aquí para allá, expulsados de sus casas en ruinas.

11 Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

Que los acreedores les quiten todo lo que poseen; y que los ladrones se lleven todo por lo cual han trabajado.

12 Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.

Que nadie los trate bien; que nadie sienta lástima por sus hijos desamparados.

13 Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.

Que todos sus descendientes mueran; que el nombre de su familia sea borrado en la siguiente generación.

14 La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.

Que el Señor recuerde los pecados de sus padres; que los pecados de sus madres no sean borrados.

15 Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

Que sus errores permanezcan constantemente ante el Señor; y que su nombre sea olvidado completamente por el pueblo.

16 Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

Porque no pensó en ser amable con otros, y en su lugar, acosó y mató a los pobres, a lo necesitados y a los de corazón roto.

17 Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.

Le encantaba maldecir a otros, ¡Que caiga sobre él ahora la maldición! Más no tenía tiempo para bendecir, ¡Así que ojalá nunca reciba una sola bendición!

18 Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

Maldecía tan a menudo como cambiaba de ropa. Ojalá se trague sus maldiciones como bebe el agua, como el aceite que frota sobre su piel y llega hasta sus huesos.

19 Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.

Que las maldiciones que ha lanzado se peguen a él como la ropa, que lo aprieten todo el tiempo como un cinto”.

20 Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.

Que todo esto sea el castigo del Señor sobre mis enemigos, sobre aquellos que hablan mal de mí.

21 Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.

Pero a mí, Señor, trátame bien, por tu nombre. Sálvame porque eres leal y bueno.

22 Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

Porque estoy pobre y necesitado, y mi corazón se rompe.

23 Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

Me estoy desvaneciendo como una sombra nocturna; soy como una langosta que se sacude.

24 Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

Estoy tan débil por la falta de comida que mis piernas ya no dan más; Mi cuerpo es solo piel y huesos.

25 Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

¡La gente me ridiculiza, me miran y menean la cabeza!

26 Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.

Ayúdame, Dios mío; sálvame por tu gran amor.

27 Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

Que los demás reconozcan que esto es lo que haces, que tú eres el único que me salva.

28 Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.

Cuando me maldigan, tú me bendecirás. Cuando me ataquen, tú los destruirás. Y yo, tu siervo, me alegraré.

29 Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.

Que todos los que me acusan sean revestidos con desgracias; que se cubran a sí mismos con capas de vergüenza.

30 Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.

Pero yo seguiré agradeciendo al Señor, alabándolo frente a todos los que me rodean.

31 Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.

Porque él defiende al necesitado, y lo salva de aquellos que lo condenan.