Psalmaro 109

1 Al la ĥorestro. Psalmo de David. Ho Dio, mia gloro, ne silentu.

In finem. Psalmus David.

2 Ĉar buŝon malvirtan kaj buŝon malican ili malfermis kontraŭ mi, Ili parolas kun mi per mensogema lango.

[Deus, laudem meam ne tacueris, quia os peccatoris et os dolosi super me apertum est.

3 Per vortoj de malamo ili min ĉirkaŭis, Kaj ili militas kontraŭ mi sen mia kulpo.

Locuti sunt adversum me lingua dolosa, et sermonibus odii circumdederunt me: et expugnaverunt me gratis.

4 Por mia amo ili min malamas; Sed mi preĝas.

Pro eo ut me diligerent, detrahebant mihi; ego autem orabam.

5 Ili pagas al mi malbonon por bono Kaj malamon por mia amo.

Et posuerunt adversum me mala pro bonis, et odium pro dilectione mea.

6 Metu malvirtulon super lin; Kaj kontraŭulo stariĝu ĉe lia dekstra mano.

Constitue super eum peccatorem, et diabolus stet a dextris ejus.

7 Kiam li estos juĝata, li eliru kulpa; Kaj lia preĝo estu peko.

Cum judicatur, exeat condemnatus; et oratio ejus fiat in peccatum.

8 Liaj tagoj estu malmultaj; Lian oficon ricevu alia.

Fiant dies ejus pauci, et episcopatum ejus accipiat alter.

9 Liaj infanoj estu orfoj, Kaj lia edzino estu vidvino.

Fiant filii ejus orphani, et uxor ejus vidua.

10 Liaj infanoj vagadu, Kaj ili petu kaj serĉu apud siaj ruinoj.

Nutantes transferantur filii ejus et mendicent, et ejiciantur de habitationibus suis.

11 Kreditoro forprenu ĉion, kion li havas; Kaj fremduloj disrabu lian laboron.

Scrutetur fœnerator omnem substantiam ejus, et diripiant alieni labores ejus.

12 Neniu faru al li ion bonan; Kaj ne troviĝu kompatanto por liaj orfoj.

Non sit illi adjutor, nec sit qui misereatur pupillis ejus.

13 Lia idaro estu kondamnita al ekstermo; En la dua generacio elviŝiĝu ilia nomo.

Fiant nati ejus in interitum; in generatione una deleatur nomen ejus.

14 La malbonago de liaj patroj rememoriĝu al la Eternulo, Kaj la peko de lia patrino ne elviŝiĝu.

In memoriam redeat iniquitas patrum ejus in conspectu Domini, et peccatum matris ejus non deleatur.

15 Ili estu ĉiam antaŭ la Eternulo, Kaj Li ekstermu la memoron pri ili de sur la tero.

Fiant contra Dominum semper, et dispereat de terra memoria eorum:

16 Pro tio, ke li ne memoris fari bonfarojn, Kaj ke li persekutis mizerulon kaj malriĉulon kaj korsuferanton, Por lin mortigi.

pro eo quod non est recordatus facere misericordiam,

17 Li amis malbenon, kaj ĝi venis sur lin; Li ne volis benon, kaj ĝi malproksimiĝis de li.

et persecutus est hominem inopem et mendicum, et compunctum corde, mortificare.

18 Li metis sur sin malbenon, kiel veston; Kaj ĝi penetris en lian internon, kiel akvo, Kaj en liajn ostojn, kiel oleo.

Et dilexit maledictionem, et veniet ei; et noluit benedictionem, et elongabitur ab eo. Et induit maledictionem sicut vestimentum; et intravit sicut aqua in interiora ejus, et sicut oleum in ossibus ejus.

19 Ĝi estu por li kiel vesto, per kiu li sin kovras, Kaj kiel zono, kiun li ĉiam portas ĉirkaŭ si.

Fiat ei sicut vestimentum quo operitur, et sicut zona qua semper præcingitur.

20 Tia estas de la Eternulo la agado kontraŭ miaj kontraŭuloj, Kaj kontraŭ tiuj, kiuj parolas malbonon kontraŭ mia animo.

Hoc opus eorum qui detrahunt mihi apud Dominum, et qui loquuntur mala adversus animam meam.

21 Kaj Vi, ho Eternulo, mia Sinjoro, agu kun mi pro Via nomo; Ĉar bona estas Via favorkoreco, savu min.

Et tu, Domine, Domine, fac mecum propter nomen tuum, quia suavis est misericordia tua.

22 Ĉar mi estas malriĉulo kaj mizerulo, Kaj mia koro estas rompita en mia interno.

Libera me, quia egenus et pauper ego sum, et cor meum conturbatum est intra me.

23 Kiel ombro longiĝanta mi malaperas; Oni forskuas min kiel akridon.

Sicut umbra cum declinat ablatus sum, et excussus sum sicut locustæ.

24 Miaj genuoj senfortiĝis de fastado, Kaj mia karno perdis la grason.

Genua mea infirmata sunt a jejunio, et caro mea immutata est propter oleum.

25 Kaj mi fariĝis mokataĵo por ili; Kiam ili vidas min, ili balancas sian kapon.

Et ego factus sum opprobrium illis; viderunt me, et moverunt capita sua.

26 Helpu min, ho Eternulo, mia Dio; Savu min laŭ Via boneco.

Adjuva me, Domine Deus meus; salvum me fac secundum misericordiam tuam.

27 Kaj oni sciu, ke tio estas Via mano; Ke Vi, ho Eternulo, tion faris.

Et sciant quia manus tua hæc, et tu, Domine, fecisti eam.

28 Ili malbenas, sed Vi benu; Ili leviĝis, sed ili estos hontigitaj, kaj Via sklavo ĝojos.

Maledicent illi, et tu benedices: qui insurgunt in me confundantur; servus autem tuus lætabitur.

29 Miaj kontraŭuloj kovriĝu per malhonoro, Kaj ili envolviĝu en sian honton kiel en veston.

Induantur qui detrahunt mihi pudore, et operiantur sicut diploide confusione sua.

30 Mi forte gloros la Eternulon per mia buŝo, Kaj meze de multaj homoj mi Lin laŭdos.

Confitebor Domino nimis in ore meo, et in medio multorum laudabo eum:

31 Ĉar Li staras ĉe la dekstra flanko de malriĉulo, Por savi lin de tiuj, kiuj juĝas lian animon.

quia astitit a dextris pauperis, ut salvam faceret a persequentibus animam meam.]