Psalmaro 107

1 Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:

"Danket Jahwe, denn er ist gütig; / Ewig währt ja seine Huld!"

2 Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,

So sollen sprechen Jahwes Erlöste, / Die er erlöst hat aus Feindeshand,

3 Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.

Und die er gesammelt aus vielen Landen: / Von Ost und West, von Nord und Süd.

4 Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;

Sie irrten vom Weg in der Wüste und Öde, / Eine Stadt als Wohnsitz fanden sie nicht.

5 Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.

Sie litten Hunger und Durst: / Ihre Seele verzagte in ihnen.

6 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not: / Der riß sie heraus aus ihren Ängsten.

7 Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.

Er führte sie auf ebnem Weg, / Daß sie kamen in eine wohnliche Stadt.

8 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.

9 Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.

Er hat ja die lechzende Seele gesättigt / Und die hungrige Seele mit Gutem gefüllt.

10 Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;

Sie wohnten in Dunkel und Todesschatten, / Gefangen in Elend und Eisenbanden.

11 Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.

Denn sie hatten Jahwes Worten getrotzt / Und den Rat des Höchsten verachtet.

12 Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.

Drum beugte er auch durch Mühsal ihr Herz: / Nun sanken sie hin ohne Helfer.

13 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not: / Der machte sie frei aus ihren Ängsten.

14 Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.

Er ließ sie aus Dunkel und Todesschatten, / Und ihre Fesseln zersprengte er.

15 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.

16 Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.

Denn er hat zerbrochen Türen von Erz / Und eiserne Riegel zerschlagen.

17 La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;

Gottlose mußten ob sündigen Wandels / Und ob Übertretungen leiden:

18 Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.

Jegliche Speise verabscheuten sie, / Und sie waren schon nahe den Pforten des Todes.

19 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.

Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not / Der machte sie frei aus ihren Ängsten.

20 Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.

Er sandte sein Wort und heilte sie / Und ließ sie entrinnen aus ihren Gruben.

21 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.

22 Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.

Sie sollen bringen Opfer des Danks, / Seine Taten erzählen mit Jubel.

23 Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,

Die mit Schiffen das Meer befuhren, / Ihren Handel trieben in großen Gewässern,

24 Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.

Sie haben Jahwes Werk geschaut / Und seine Wunder im Meeresstrudel.

25 Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:

Auf sein Wort brauste ein Sturmwind daher, / Der türmte empor die Wogen des Meers.

26 Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;

Sie stiegen himmelan, bald fuhren sie in die Tiefe: / Ihre Seel verging in Weh.

27 Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.

Sie schwankten und wankten wie Trunkne, / Und all ihre Weisheit war dahin.

28 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.

Da schrien sie zu Jahwe in ihrer Not, / Der führte sie aus ihren Ängsten.

29 Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.

Er dämpfte den Sturm zum Säuseln, / Und stille schwiegen des Meeres Wogen.

30 Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.

Da wurden sie froh, daß es ruhig geworden; / Er führte sie dann zum ersehnten Hafen.

31 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.

Nun sollen sie Jahwe danken für seine Huld / Und für seine Wunder zum Segen der Menschen.

32 Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.

Ja sie sollen ihn preisen in der Gemeinde / Und im Ältestenrate ihn loben.

33 Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;

Er machte auch Ströme zur Wüste / Und Wasserquellen zu dürrem Land,

34 Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.

Fruchtbares Feld zur salzigen Steppe / Wegen der Bosheit seiner Bewohner.

35 Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;

Er wandelte Wüsten in Wasserteiche / Und dürres Land in Wasserquellen.

36 Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.

Dort machte er Hungrige seßhaft: / Sie bauten sich eine Wohnstadt.

37 Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.

Sie besäten Äcker, pflanzten Weingärten / Und gewannen Ertrag an Frucht.

38 Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.

Gott segnete sie: sie mehrten sich sehr, / Auch ihr Vieh ließ sich nicht vermindern.

39 Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,

Doch manchmal nahmen sie ab und sanken dahin / Durch den Druck von Unglück und Kummer.

40 Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.

Aber er, "der auf Fürsten Verachtung gießt / Und in wegloser Öde sie irren läßt" —

41 Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.

Er hob die Armen aus Elend hervor / Und mehrte ihre Sippen wie Herden.

42 La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.

Redliche sollen das sehn mit Freuden, / Doch alle Frevler müssen verstummen.

43 Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.

Wer weise ist, der beachte dies / Und verstehe die Gnaden Jahwes!