Psalmaro 107
1 Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco:
Brengt Jahweh dank, want Hij is goed, En zijn genade duurt eeuwig!
2 Diru la liberigitoj de la Eternulo, Kiujn Li liberigis el la mano de malamiko,
Zo moeten getuigen, die door Jahweh verlost zijn, En door Hem uit de nood zijn gered;
3 Kiujn Li kolektis el la landoj, De oriento kaj okcidento, De nordo kaj de la maro.
Die Hij van alle kant hierheen heeft gebracht, Van oost en west, van noord en zuid.
4 Ili vagis en la dezerto, laŭ vojo senviva, Urbon loĝatan ili ne trovis;
Sommigen doolden in woestijn en wildernis rond, Zonder de weg naar hun woonplaats te vinden;
5 Ili malsatis kaj soifis, Ilia animo en ili senfortiĝis.
Ze leden honger en dorst, En hun leven verkwijnde.
6 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
7 Kaj Li kondukis ilin laŭ ĝusta vojo, Ke ili venu al urbo loĝata.
Hij bracht ze weer op de veilige weg, Zodat ze hun woonplaats bereikten.
8 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
9 Ĉar Li satigis animon soifantan, Kaj animon malsatan Li plenigis per bonaĵo.
Want den dorstige heeft Hij gelaafd, Den hongerige heeft Hij verzadigd!
10 Ili sidis en mallumo kaj en ombro de morto, Katenitaj de mizero kaj fero;
Anderen zaten in duister en donker, In ellende en boeien gekluisterd;
11 Ĉar ili malobeis la vortojn de Dio Kaj malŝatis la decidon de la Plejaltulo.
Want ze hadden zich tegen Gods geboden verzet, En de vermaning van den Allerhoogste veracht;
12 Kaj Li frapis ilian koron per sufero; Ili falis, kaj neniu helpis.
Zo was door rampspoed de moed hun ontzonken, En reddeloos stortten ze neer.
13 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
14 Li eligis ilin el mallumo kaj ombro de morto, Kaj iliajn ligilojn Li disŝiris.
Hij haalde ze uit het duister en donker, En verbrak hun boeien.
15 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
16 Ĉar Li rompis kuprajn pordojn, Kaj disbatis ferajn riglilojn.
Want metalen poorten heeft Hij verbrijzeld, Ijzeren grendels in stukken geslagen!
17 La malsaĝuloj suferis pro siaj pekaj vojoj Kaj pro siaj krimoj;
Anderen werden ziek door hun zondige wandel, Hadden smarten te lijden om hun schuld;
18 Ĉiujn manĝojn abomenis ilia animo, Kaj ili atingis la pordegon de la morto.
Alle voedsel begon hun te walgen, En ze stonden al dicht bij de poorten des doods.
19 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li liberigis ilin el ilia mizero.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten.
20 Li sendis Sian vorton, Kaj Li sanigis ilin kaj savis ilin de la tombo.
Hij sprak: en ze werden genezen, En Hij ontrukte hen weer aan het graf.
21 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
22 Kaj ili oferdonu dankajn oferojn, Kaj rakontu Liajn farojn kun kantado.
Laat ze dankoffers brengen, En jubelend zijn werken vermelden!
23 Kiuj veturas per ŝipoj sur la maro, Kiuj komercas sur grandaj akvoj,
Anderen staken op schepen in zee, Om handel te drijven op de onmetelijke wateren.
24 Tiuj vidis la farojn de la Eternulo Kaj Liajn miraklojn en la profundo.
Ook zij hebben Jahweh’s werken aanschouwd, In de kolken zijn wonderen.
25 Li diris, kaj aperis granda ventego Kaj alte levis ĝiajn ondojn:
Hij sprak: en er stak een stormwind op, Die zwiepte de golven omhoog;
26 Ili leviĝas ĝis la ĉielo, malleviĝas en la abismojn; Ilia animo konsumiĝas de sufero;
Ze vlogen op naar de hemel, ploften neer in de diepten, En vergingen van angst;
27 Ili iras ĉirkaŭe kaj ŝanceliĝas kiel ebriulo, Kaj ilia tuta saĝeco malaperas.
Ze rolden en tuimelden, als waren ze dronken, En al hun zeemanschap was tevergeefs.
28 Sed ili ekkriis al la Eternulo en sia sufero, Kaj Li eligis ilin el ilia mizero.
Maar ze riepen Jahweh aan in hun nood, En Hij verloste hen van hun angsten:
29 Li kvietigis la ventegon, Kaj ĝiaj ondoj silentiĝis.
Hij bedaarde de storm tot een bries, En de golven legden zich neer;
30 Kaj ili ekĝojis, kiam fariĝis silente; Kaj Li alkondukis ilin al la dezirata haveno.
Wat waren ze blij, toen het kalm was geworden, En Hij hen naar de verbeide haven geleidde!
31 Ili gloru la Eternulon por Lia boneco, Kaj por Liaj mirakloj antaŭ la homidoj.
Laat ze Jahweh voor zijn goedheid dan danken, En voor zijn wonderen voor de kinderen der mensen:
32 Kaj ili altigu Lin en popola kunveno, Kaj en kunsido de plejaĝuloj ili Lin laŭdu.
Hem in de volksgemeente roemen, Hem in de raad der oudsten prijzen!
33 Li ŝanĝas riverojn en dezerton, Kaj fontojn de akvo en sekaĵon;
Rivieren maakt Hij tot steppe, Waterbronnen tot dorstige grond;
34 Fruktoportan teron en salan dezerton, Pro la malboneco de ĝiaj loĝantoj.
Vruchtbaar land tot zilte bodem, Om de boosheid van zijn bewoners.
35 Li ŝanĝas dezerton en lagon, Kaj sekan teron en fontojn de akvo;
Maar van de steppe maakt Hij een vijver, Waterbronnen van het dorre land;
36 Kaj Li loĝigas tie malsatulojn, Kaj ili konstruas urbon loĝatan.
Daar zet Hij de hongerigen neer, Om er zich een woonplaats te stichten.
37 Kaj ili prisemas kampojn, Plantas vinberujojn, kaj ricevas fruktojn.
Ze bezaaien hun akkers, beplanten hun gaarden, En oogsten hun vruchten.
38 Kaj Li ilin benas, kaj ili tre multiĝas, Kaj brutoj ne mankas al ili.
Hij zegent hen: ze worden zeer talrijk, En Hij vermeerdert hun vee.
39 Kaj kiam ili estas tre malmultaj kaj malfortaj Pro la premanta malbono kaj mizero,
En nemen ze af in getal, en gaan ze ten onder Door verdrukking, ellende en jammer:
40 Li verŝas honton sur eminentulojn, Kaj erarvagigas ilin en dezerto senvoja.
Dan geeft Hij de tyrannen prijs aan de schande, En laat ze door de wildernis dolen.
41 Malriĉulon Li altigas el mizero, Kaj kreas familiojn kiel ŝafojn.
Maar den arme heft Hij uit de ellende weer op, En maakt zijn geslacht weer talrijk als kudden:
42 La virtuloj tion vidas, kaj ĝojas; Kaj ĉia malboneco fermas sian buŝon.
De vromen zien het, en juichen; Maar wat boos is, zwijgt stil.
43 Kiu estas saĝa, tiu tion observu, Kaj oni komprenu la favoraĵojn de la Eternulo.
Wie wijs is, neemt het ter harte, En beseft de goedheid van Jahweh!
