Psalmaro 106

1 Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

Hvalite Gospoda, jer je dobar, jer je dovijeka milost njegova.

2 Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

Ko æe iskazati silu Gospodnju? isprièati svu slavu njegovu?

3 Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

Blago onima koji drže istinu i tvore pravo svagda!

4 Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

Opomeni me se, Gospode, po svojoj milosti k narodu svojemu; pohodi me pomoæu svojom,

5 Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

Da bih vidio u dobru izbrane tvoje, veselio se u veselju naroda tvojega, hvalio se zajedno s našljedstvom tvojim.

6 Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

Zgriješismo s ocima svojim, postasmo krivci, bezakonici.

7 Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

Oci naši u Misiru ne razumješe èudesa tvojih, ne opominjaše se velikih milosti tvojih, i vikaše kraj mora, kraj Crvenoga Mora.

8 Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

Ali im on pomože imena svojega radi, da bi pokazao silu svoju.

9 Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

Zaprijeti Crvenom Moru, i presahnu; i prevede ih preko bezdane kao preko pustinje;

10 Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

I saèuva ih od ruke nenavidnikove, i izbavi ih iz ruke neprijateljeve.

11 Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

Pokri voda neprijatelje njihove, nijedan od njih ne osta.

12 Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

Tada vjerovaše rijeèima njegovijem, i pjevaše mu hvalu.

13 Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

Ali brzo zaboraviše djela njegova, i ne poèekaše volje njegove.

14 Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

Polakomiše se u pustinji, i stadoše kušati Boga u zemlji gdje se ne živi.

15 Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

On ispuni molbu njihovu, ali posla pogibao na dušu njihovu.

16 Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

Pozavidješe Mojsiju i Aronu, kojega bješe Gospod osvetio.

17 Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

Rasjede se zemlja, i proždrije Datana i zatrpa èetu Avironovu.

18 Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

I spali oganj èetu njihovu, i plamen sažeže bezbožnike.

19 Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

Naèiniše tele kod Horiva, i klanjahu se kipu.

20 Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

Mijenjahu slavu svoju na priliku vola, koji jede travu.

21 Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

Zaboraviše Boga, spasitelja svojega, koji je uèinio velika djela u Misiru,

22 Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

Divna u zemlji Hamovoj, strašna na Crvenom Moru.

23 Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

I šæaše ih istrijebiti, da Mojsije izbranik njegov ne stade kao u rasjelini pred njim, i ne odvrati jarost njegovu da ih ne istrijebi.

24 Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

Poslije ne mariše za zemlju željenu, ne vjerovaše rijeèi njegovoj.

25 Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

Pobuniše se u šatorima svojim, ne slušaše glasa Gospodnjega.

26 Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

I on podiže ruku svoju na njih, da ih pobije u pustinji,

27 Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

Da pobije pleme njihovo meðu narodima, i rasije ih po zemljama.

28 Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

I pristaše za Velfegorom, i jedoše prineseno na žrtvu mrtvima.

29 Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

I rasrdiše Boga djelima svojim, i udari u njih pogibao.

30 Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

I ustade Fines, i umilostivi, i prestade pogibao.

31 Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

I to mu se primi u pravdu, od koljena do koljena dovijeka.

32 Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

I razgnjeviše Boga na vodi Merivi, i Mojsije postrada njih radi;

33 Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

Jer dotužiše duhu njegovu, i pogriješi ustima svojima.

34 Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

Ne istrijebiše naroda, za koje im je Gospod rekao;

35 Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

Nego se pomiješaše s neznabošcima, i nauèiše djela njihova.

36 Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

Stadoše služiti idolima njihovijem, i oni im biše zamka.

37 Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

Sinove svoje i kæeri svoje prinosiše na žrtvu ðavolima.

38 Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

Prolivaše krv pravu, krv sinova svojih i kæeri svojih, koje prinošahu na žrtvu idolima Hananskim, i oskvrni se zemlja krvnijem djelima.

39 Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

Oskvrniše sebe djelima svojim, i èiniše preljubu postupanjem svojim.

40 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

I planu gnjev Gospodnji na narod njegov, i omrznu mu dio njegov.

41 Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

I predade ih u ruke neznabožaèke, i nenavidnici njihovi stadoše gospodariti nad njima.

42 Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

Dosaðivaše im neprijatelji njihovi, i oni biše pokoreni pod vlast njihovu.

43 Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

Mnogo ih je puta izbavljao, ali ga oni srdiše namjerama svojim, i biše poništeni za bezakonje svoje.

44 Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

Ali on pogleda na nevolju njihovu, èuvši tužnjavu njihovu,

45 Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

I opomenu se zavjeta svojega s njima, i pokaja se po velikoj milosti svojoj;

46 Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

I uèini, te ih stadoše žaliti svi koji ih bjehu zarobili.

47 Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

Spasi nas, Gospode Bože naš, i pokupi nas iz neznabožaca, da slavimo sveto ime tvoje, da se hvalimo tvojom slavom!

48 Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!

Blagosloven Gospod Bog Izrailjev od vijeka i do vijeka! I sav narod neka kaže: amin! Aliluja!