Psalmaro 106

1 Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

Halleluja! Looft Jahweh, want Hij is goed En zijn genade duurt eeuwig!

2 Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

Wie kan Jahweh’s machtige daden vermelden, En heel zijn glorie verkonden?

3 Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

Gelukkig hij, die de wet onderhoudt, En altijd het goede blijft doen!

4 Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

Wees ons indachtig, o Jahweh, Om uw liefde voor uw volk; Zoek ons op met uw heil,

5 Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

Opdat wij het geluk uwer vrienden aanschouwen, Met uw blijde volk ons verblijden, Met uw erfdeel mogen roemen!

6 Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

Ach, wij hebben gezondigd met onze vaderen, Wij hebben misdreven en kwaad gedaan!

7 Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

Onze vaderen in Egypte Hebben al niet op uw wonderen gelet; En zonder aan uw talrijke gunsten te denken, Zich bij de Rode Zee tegen den Allerhoogste verzet!

8 Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

Toch redde Hij hen om wille van zijn Naam, En om zijn almacht te tonen:

9 Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

Hij bedreigde de Rode Zee, ze liep droog, Hij leidde hen tussen de golven als door een uitgedroogd land.

10 Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

Hij redde hen uit de hand van hun haters, Verloste hen uit de macht van hun vijand;

11 Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

De wateren spoelden over hun vijanden heen, En geen bleef er over!

12 Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

Toen sloegen ze geloof aan zijn woorden, En zongen zijn lof.

13 Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

Maar spoedig waren ze weer zijn werken vergeten, En wachtten zijn raadsbesluiten niet af;

14 Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

Ze gaven zich in de woestijn aan hun gulzigheid over, En stelden God op de proef in de steppe.

15 Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

Hij schonk hun wat ze Hem vroegen, Maar Hij liet ze er spoedig van walgen.

16 Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

Daarna werden ze in hun kamp afgunstig op Moses, En op Aäron, aan Jahweh gewijd.

17 Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

Maar de aarde spleet open, zwolg Datan in, En bedolf de bent van Abiram;

18 Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

Vuur verbrandde hun aanhang, Vlammen verteerden de bozen!

19 Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

Dan maakten ze een kalf bij de Horeb, En wierpen zich voor een afgietsel neer;

20 Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

Ze verruilden hun Glorie Voor het beeld van een grasvretend rund.

21 Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

Ze vergaten God, hun Verlosser Die grote dingen in Egypte had gedaan,

22 Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

Wonderwerken in het land van Cham, Ontzaglijke daden bij de Rode Zee.

23 Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

En zeker had Hij hun verdelging beslist, Als Moses, zijn geliefde, er niet was geweest; Maar deze stelde zich tegen Hem in de bres, Om Hem te weerhouden, hen in zijn toorn te vernielen.

24 Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

Later versmaadden ze het heerlijke land, En sloegen geen geloof aan zijn woord;

25 Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

Ze begonnen in hun tenten te morren, En luisterden niet naar Jahweh’s stem.

26 Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

Toen stak Hij zijn hand tegen hen op: Hij zou ze neerslaan in de woestijn,

27 Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

Hun zaad verstrooien onder de volken, Ze over vreemde landen verspreiden!

28 Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

Dan weer koppelden ze zich aan Báal-Peor, En aten de offers van levenloze wezens;

29 Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

Ze tergden Hem door hun gedrag, Zodat er een slachting onder hen woedde.

30 Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

Toen trad Pinechas op, om de misdaad te wreken, En de slachting hield op;

31 Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

Het werd hem tot verdienste gerekend, Van geslacht tot geslacht voor altijd.

32 Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

Ook bij de wateren van Meriba hebben ze Hem getergd, En ging het Moses om hunnentwil slecht:

33 Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

Want ze hadden zijn stemming verbitterd, Zodat hem onbezonnen woorden ontsnapten.

34 Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

Ook verdelgden ze de volkeren niet, Zoals Jahweh het hun had bevolen;

35 Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

Maar ze vermengden zich met de heidenen, En leerden hun gewoonten aan:

36 Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

Ze vereerden hun beelden, en die werden hun strik;

37 Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

Ze brachten hun zonen en dochters aan de goden ten offer;

38 Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

Ze gingen onschuldig bloed vergieten, Het bloed van hun zonen en dochters; Ze offerden het aan de beelden van Kanaän, En het land werd door hun bloedschuld ontwijd.

39 Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

Zo bezoedelden ze zich door eigen maaksels, En dreven overspel met het werk hunner handen!

40 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

Toen werd Jahweh vergramd op zijn volk, En zijn erfdeel begon Hem te walgen:

41 Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

Hij leverde ze aan de heidenen uit, En hun haters werden hun meesters;

42 Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

Ze werden verdrukt door hun vijand, Moesten bukken onder hun macht.

43 Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

En al bracht Hij hun telkens verlossing, Ze bleven in hun opstand volharden! Maar werden ze door hun misdaad vermorzeld,

44 Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

Dan zag Hij neer op hun nood, zodra Hij hun smeken vernam;

45 Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

Dan was Hij voor hen zijn verbond weer indachtig, Had deernis met hen naar zijn grote ontferming;

46 Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

Dan liet Hij hen genade vinden, Bij die hen hadden weggevoerd.

47 Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

Ach, red ons Jahweh, onze God, En breng ons uit het land der heidenen samen: Opdat wij uw heilige Naam mogen danken, En uw heerlijkheid prijzen!

48 Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!

Gezegend zij Jahweh, Israëls God, van eeuwigheid tot eeuwigheid! Laat heel het volk het herhalen: Amen! Halleluja!