Psalmaro 106

1 Haleluja! Gloru la Eternulon, ĉar Li estas bona; Ĉar eterna estas Lia boneco.

Priser Herren! thi han er god, thi hans Miskundhed varer evindelig.

2 Kiu eldiros la potencon de la Eternulo, Aŭdigos Lian tutan gloron?

Hvo kan udsige Herrens vældige Gerninger, forkynde al hans Pris?

3 Bone estas al tiuj, kiuj observas justecon, Kiuj agas bone en ĉiu tempo.

Salige ere de, som holde over Ret, og den, som øver Retfærdighed alle Tider.

4 Memoru min, ho Eternulo, pro favoro al Via popolo; Sendu al mi Vian savon,

Herre! kom mig i Hu med din Kærlighed til dit Folk, besøg mig med din Frelse,

5 Por ke mi vidu la bonstaton de Viaj elektitoj, Por ke mi ĝoju kun la ĝojo de Via popolo, Por ke mi triumfu kun Via heredo.

at jeg maa skue dine udvalgtes Lykke, glæde mig ved dit Folks Glæde, prise mig lykkelig i Samfund med din Arv.

6 Ni pekis kune kun niaj patroj, Ni malbonagis, ni malvirtis.

Vi have syndet med vore Fædre, vi have handlet ilde og gjort Ugudelighed.

7 Niaj patroj en Egiptujo ne komprenis Viajn miraklojn, Ne memoris Vian grandan bonecon; Kaj ili ribelis apud la maro, apud la Ruĝa Maro.

Vore Fædre i Ægypten vilde ikke forstaa dine underfulde Gerninger, de kom ikke din store Miskundhed i Hu, men vare genstridige ved Havet, ved det røde Hav.

8 Sed Li savis ilin pro Sia nomo, Por montri Sian potencon.

Dog frelste han dem for sit Navns Skyld, for at kundgøre sin Magt.

9 Kaj Li ekkriis al la Ruĝa Maro, kaj ĝi elsekiĝis; Kaj Li kondukis ilin tra la abismoj, kiel tra la dezerto.

Og han truede det røde Hav, og det blev tørt, og han lod dem gaa igennem Dybet som igennem Ørken.

10 Kaj Li savis ilin el la mano de la malamanto, Kaj Li liberigis ilin en la mano de la malamiko.

Og han frelste dem af Avindsmandens Haand og genløste dem af Fjendens Haand.

11 Kaj la akvo kovris iliajn kontraŭulojn; Eĉ unu el ili ne restis.

Og Vandene skjulte deres Modstandere, der blev ikke een tilovers af dem.

12 Tiam ili ekkredis al Liaj vortoj, Ili ekkantis Lian gloron.

Da troede de paa hans Ord, de sang hans Pris.

13 Sed baldaŭ ili forgesis Liajn farojn, Ili ne fidis Lian konsilon.

Dog glemte de hans Gerninger snart, de biede ikke paa hans Raad.

14 Ili fordonis sin al siaj kapricoj en la dezerto, Kaj ili incitis Dion en la stepo.

Men de fik stor Begærlighed i Ørken og fristede Gud i det øde Land.

15 Kaj Li plenumis ilian deziron, Sed Li sendis pereon al iliaj animoj.

Da gav han dem det, de begærede, men lod deres Liv tæres hen.

16 Ili enviis Moseon en la tendaro, Aaronon, sanktulon de la Eternulo.

Og de bare Avind imod Mose i Lejren, imod Aron, Herrens hellige.

17 Malfermiĝis la tero kaj englutis Datanon, Kaj kovris la anaron de Abiram.

Jorden oplod sig og opslugte Dathan, og den skjulte Abirams Hob.

18 Kaj ekbrulis fajro en ilia anaro, Flamo forbruligis la malvirtulojn.

Og Ild flammede op iblandt deres Hob, en Lue fortærede de ugudelige.

19 Ili faris bovidon ĉe Ĥoreb, Kaj adorkliniĝis antaŭ fandaĵo.

De dannede en Kalv ved Horeb og tilbade et støbt Billede.

20 Ili ŝanĝis sian honoron En bildon de bovo, kiu manĝas herbon.

Og de ombyttede deres Herlighed med Billedet af en Okse, som æder Urter.

21 Ili forgesis Dion, sian savanton, Kiu faris grandajn farojn en Egiptujo,

De glemte Gud, deres Frelser, som havde gjort store Ting i Ægypten,

22 Miraklojn en la lando de Ĥam, Timindaĵojn apud la Ruĝa Maro.

underfulde Gerninger i Kams Land, forfærdelige Ting ved det røde Hav.

23 Kaj Li decidis ekstermi ilin; Sed Moseo, Lia elektito, stariĝis antaŭ Li ĉe la fendo, Por forklini Lian koleregon, ke Li ilin ne ekstermu.

Og han sagde, at han vilde ødelægge dem; dersom Mose, hans udvalgte, ikke havde stillet sig i Gabet for hans Ansigt, at afvende hans Vrede fra at ødelægge dem —!

24 Kaj ili malŝatis la dezirindan landon, Ili ne kredis al Lia vorto.

De foragtede ogsaa det yndige Land, de troede ikke hans Ord.

25 Ili murmuris en siaj tendoj, Kaj ne aŭskultis la voĉon de la Eternulo.

Men de knurrede i deres Telte, de hørte ikke paa Herrens Røst.

26 Tial Li ĵuris al ili per levo de Sia mano, Por faligi ilin en la dezerto,

Og han svor dem med oprakt Haand, at han vilde lade dem falde i Ørken,

27 Kaj por disfaligi ilian semon inter la popoloj, Kaj disĵeti ilin en la landojn.

og at han vilde lade deres Afkom falde iblandt Hedningerne og bortstrø dem i Landene.

28 Kaj ili aliĝis al Baal-Peor, Kaj manĝis oferricevojn de malvivuloj.

Og de bandt sig til Baal-Peor og aade af Ofrene til de døde Afguder.

29 Kaj ili kolerigis Lin per siaj faroj; Kaj disvastiĝis inter ili epidemio.

Og de opirrede ham med deres Idrætter, saa at en Plage brød løs paa dem,

30 Kaj stariĝis Pineĥas kaj aranĝis juĝon; Kaj la epidemio haltis.

Da stod Pinehas frem og holdt Dom, og Plagen hørte op.

31 Kaj tio estas kalkulita al li kiel bonfaro, Por ĉiuj generacioj kaj eterne.

Og det blev regnet ham til Retfærdighed fra Slægt til Slægt evindelig.

32 Kaj ili kolerigis Lin ĉe la akvo de Meriba, Kaj pro ili fariĝis malbono al Moseo;

De fortørnede ham ogsaa ved Meribas Vand, og det gik Mose ilde for deres Skyld.

33 Ĉar ili maldolĉigis lian spiriton, Kaj li eldiris ion nepripensitan per sia buŝo.

Thi de vare genstridige imod hans Aand, og han talte ubetænksomt med sine Læber.

34 Ili ne ekstermis la popolojn, Pri kiuj diris al ili la Eternulo;

De ødelagde ikke Folkene, om hvilke Herren havde sagt det til dem.

35 Sed ili miksiĝis kun la popoloj Kaj lernis iliajn farojn;

Men de blandede sig med Hedningerne og lærte deres Gerninger.

36 Ili servis al iliaj idoloj, Kaj ĉi tiuj fariĝis reto por ili.

Og de tjente deres Afguder, og disse bleve dem til en Snare.

37 Kaj ili oferdonis siajn filojn kaj filinojn al demonoj;

Og de ofrede deres Sønner og deres Døtre til Magterne.

38 Kaj ili verŝis senkulpan sangon, la sangon de siaj filoj kaj filinoj, Kiujn ili oferportis al la Kanaanaj idoloj; Kaj la tero malpuriĝis de sango.

Og de udøste uskyldigt Blod, deres Sønners og deres Døtres Blod, som de ofrede til Kanaans Afguder, og Landet vanhelligedes af Blodet.

39 Kaj ili malpuriĝis per siaj faroj, Kaj malĉastiĝis per siaj agoj.

Og de besmittede sig ved deres Gerninger, og de bolede ved deres Idrætter.

40 Kaj ekflamis la kolero de la Eternulo kontraŭ Lia popolo, Kaj Li abomenis Sian heredon;

Da optændtes Herrens Vrede imod hans Folk, og han fik en Vederstyggelighed til sin Arv.

41 Kaj Li donis ilin en la manojn de idolanoj, Kaj iliaj malamantoj ekregis super ili.

Og han gav dem i Hedningernes Haand, og deres Avindsmænd herskede over dem.

42 Kaj premis ilin iliaj malamikoj, Kaj sub la manoj de ĉi tiuj ili humiliĝis.

Og deres Fjender trængte dem, og de bleve ydmygede under deres Haand.

43 Multajn fojojn Li ilin savis; Sed ili ribeladis per siaj entreprenoj, Kaj ili senfortiĝis pro sia krimeco.

Han friede dem mange Gange; men de satte sig op imod ham i deres Raad, og de bleve nedtrykte for deres Misgerningers Skyld.

44 Sed Li ekrigardis ilian suferon, Kiam Li aŭdis ilian kriadon;

Dog saa han til dem, da de vare i Angest, idet han hørte deres Raab.

45 Kaj Li rememoris Sian interligon kun ili, Kaj Li ekbedaŭris laŭ Sia granda favorkoreco;

Og han kom sin Pagt i Hu, dem til Bedste, og det angrede ham efter hans store Miskundhed.

46 Kaj Li aperigis kompaton por ili Ĉe ĉiuj iliaj malliberigintoj.

Og han lod dem finde Barmhjertighed hos alle dem, som havde bortført dem.

47 Savu nin, ho Eternulo, nia Dio, Kaj kolektu nin el inter la popoloj, Por glori Vian sanktan nomon, Por triumfi pro Via gloro.

Frels os, Herre, vor Gud! og saml os fra Hedningerne, at vi kunne takke dit hellige Navn, rose os af din Pris!

48 Glorata estu la Eternulo, Dio de Izrael, de eterne ĝis eterne. Kaj la tuta popolo diru: Amen. Haleluja!

Lovet være Herren, Israels Gud, fra Evighed og indtil Evighed; og alt Folket siger: Amen. Halleluja!