Psalmaro 105

1 Gloru la Eternulon, voku Lian nomon; Sciigu inter la popoloj Liajn farojn.

Slavite Gospoda, razglasujte ime njegovo; med ljudstvi oznanjujte dejanja njegova.

2 Kantu al Li, muziku al Li; Parolu pri ĉiuj Liaj mirakloj.

Pojte mu, prepevajte mu, razgovarjajte se o vseh čudovitih delih njegovih.

3 Laŭdu Lian sanktan nomon; Ĝoju la koro de tiuj, kiuj serĉas la Eternulon.

Hvalite se v svetem imenu njegovem; veseli se naj srce njih, ki iščejo Gospoda.

4 Turnu vin al la Eternulo kaj al Lia potenco; Serĉu ĉiam Lian vizaĝon.

Iščite Gospoda in moči njegove; iščite vedno njegovega obličja.

5 Memoru Liajn miraklojn, kiujn Li faris, Liajn signomiraklojn kaj la juĝojn de Lia buŝo;

Spominjajte se čudovitih del njegovih, katera je storil; čudežev njegovih in sodbâ ust njegovih.

6 Vi, semo de Abraham, Lia sklavo, Filoj de Jakob, Liaj elektitoj.

O seme Abrahama, njegovega hlapca; o izvoljeni sina njegovega Jakoba!

7 Li estas la Eternulo, nia Dio; Sur la tuta tero estas Liaj juĝoj.

Ta je Gospod, Bog naš, po vsej zemlji so sodbe njegove.

8 Li memoras eterne Sian interligon, La vorton, kiun Li testamentis por mil generacioj,

Spominja se vekomaj zaveze svoje, besede, katero je zapovedal na tisoč rodov,

9 Kiun Li interkonsentis kun Abraham Kaj ĵuris al Isaak.

Katero je sklenil z Abrahamom, in prisege svoje Izaku,

10 Li metis ĝin por Jakob kiel leĝon, Por Izrael kiel eternan interligon,

Katero je dal Jakobu v postavo; Izraelu v vedno zavezo.

11 Dirante: Al vi Mi donos la landon Kanaanan Kiel vian parton heredan.

Govoreč: Tebi hočem dati deželo Kanaansko, vrvco posesti vaše.

12 Kiam ili estis malgrandnombraj, Malmultaj, kaj fremduloj en ĝi,

Dasí je bilo ljudî malo, prav malo, in tujci v njej,

13 Kaj ili iradis de popolo al popolo, El unu regno al alia gento,

In so hodili od naroda do naroda, iz kraljestva k drugemu ljudstvu;

14 Tiam Li al neniu permesis premi ilin, Kaj Li punis pro ili reĝojn, dirante:

Ni dovolil zatíratí jih nikomur; dà, strahoval je zavolje njih kralje:

15 Ne tuŝu Miajn sanktoleitojn, Kaj al Miaj profetoj ne faru malbonon.

Ne dotaknite se maziljencev mojih, in ne storite žalega prerokom."

16 Kaj Li sendis malsaton en la landon, Rompis ĉion, kio portis panon.

Ko je bil poklical lakot nad deželo, in kruhu strl vso podporo;

17 Li sendis antaŭ ili homon: Jozef estis vendita kiel sklavo.

Poslal je bil moža pred njimi odličnega; kateri je bil v sužnjost prodan, Jožefa.

18 Oni enpremis liajn piedojn en katenojn, Fero ŝarĝis lian korpon,

Noge njegove so vklenili z vezjo, v železo se je on podal.

19 Ĝis la tempo, kiam venis Lia vorto; La parolo de la Eternulo lin elprovis.

Noter do časa, ko je imela priti beseda njegova; govor Gospodov ga je potrdil.

20 Reĝo sendis kaj malligis lin, Reganto super popoloj liberigis lin;

Poslal je kralj in velel ga razvezati; in poglavar ljudstev ga je oprostil.

21 Li faris lin sinjoro super lia domo Kaj reganto super lia tuta havo,

Postavil ga je za gospoda družini svoji, in za poglavarja vsej svoji posesti,

22 Ke li submetu al si liajn eminentulojn Kaj saĝigu liajn maljunulojn.

Da bi zvezaval kneze po volji svoji, in podučeval njih starejšine.

23 Kaj Izrael venis en Egiptujon, Kaj Jakob enmigris en la landon de Ĥam.

Nato je prišel Izrael v Egipt, in Jakob je tujčeval po deželi Kamovi.

24 Kaj Li tre kreskigis Sian popolon, Kaj faris ĝin pli forta ol ĝiaj malamikoj.

Ko je bil tam storil Bog, da je bilo ljudstvo njegovo silno rodovitno, in ga je bil močnejšega naredil od sovražnikov njegovih,

25 Li malĝustigis ilian koron, Ke ili ekmalamis Lian popolon, ekruzis kontraŭ Liaj sklavoj.

Izpremenil je njih srce, da so sovražili ljudstvo njegovo, da so naklepe delali zoper hlapce njegove.

26 Li sendis Moseon, Sian sklavon, Kaj Aaronon, kiun Li elektis.

Poslal je Mojzesa, hlapca svojega, Arona, katerega je bil izvolil.

27 Ili faris inter ili Liajn pruvosignojn Kaj miraklojn en la lando de Ĥam.

Razlagala sta pred njimi besede znamenj njegovih, in čudežev v deželi Kamovi.

28 Li sendis mallumon kaj mallumigis; Kaj ili ne atentis Liajn vortojn.

Poslal je temé, in otemnile so jo, in upirala se niso znamenja zoper besedo njegovo.

29 Li ŝanĝis ilian akvon en sangon, Kaj senvivigis iliajn fiŝojn.

Izpremenil je bil v kri njih vodé, in pokončal je bil njih ribe.

30 Ilia tero eksvarmigis ranojn, En la ĉambroj de iliaj reĝoj.

Obilo je rodila njih dežela žab, ki so napadle kraljev samih stanice.

31 Li diris, kaj venis fiinsektoj, Pedikoj en ĉiuj iliaj regionoj.

Ko je izrekel, prišlo je krdelo živali; uši na vso njih pokrajino.

32 Antataŭ pluvo Li donis al ili hajlon, Flamantan fajron en ilia lando.

Dež jim je naredil v točo, ogenj silno plameneč v njih kraji.

33 Li batis iliajn vinbertrunkojn kaj iliajn figarbojn, Kaj rompis la arbojn en iliaj limoj.

S tem je zadel njih trte in njih smokve, in polomil njih pokrajine drevesa.

34 Li diris, kaj venis akridoj kaj skaraboj sennombraj

Ko je izrekel, prišla je kobilica in hrošč, in ta brez števila.

35 Kaj formanĝis la tutan herbon en ilia lando Kaj formanĝis la produktojn de ilia tero.

On je požrl vso travo njih kraja, in požrl sad njih dežele.

36 Kaj Li mortigis ĉiujn unuenaskitojn en ilia lando, La komencaĵojn de ĉiuj iliaj fortoj.

Slednjič je udaril vse prvorojeno v njih kraji; prvino vse njih moči.

37 Sed ilin Li elkondukis kun arĝento kaj oro, Kaj en iliaj triboj estis neniu kadukulo.

Tedaj jih je izpeljal sè srebrom in zlatom, in ni ga bilo, da bi pešal, med njih rodovi.

38 Ĝojis Egiptujo, kiam ili eliris, Ĉar atakis ĝin timo antaŭ ili.

Veselili so se Egipčani, ko so izhajali tí; ker njih strah jih je bil obšel.

39 Li etendis nubon, kiel kovron; Kaj fajron, por ke ĝi lumu en la nokto.

Razgrnil je oblak za odejo, in ogenj, da je noč razsvetljeval.

40 Ili petis, kaj Li sendis koturnojn, Kaj per pano ĉiela Li ilin satigis.

Prosili so, in poslal jim je prepelic, in s kruhom nebeškim jih je sitil.

41 Li malfermis rokon, Kaj ekfluis akvo kaj ekiris kiel rivero en la dezerto.

In odprl je skalo, in pritekle so vode, ter šle so po suhih krajih, kakor reka.

42 Ĉar Li memoris Sian sanktan vorton Al Abraham, Sia sklavo.

Ker se je spominjal besede svetosti svoje, z Abrahamom, hlapcem svojim.

43 Kaj Li elkondukis Sian popolon en ĝojo, Siajn elektitojn kun kantado.

Zató je izpeljal ljudstvo svoje, z veseljem, s petjem izvoljene svoje.

44 Kaj Li donis al ili la landojn de popoloj, Kaj la laboron de gentoj ili heredis;

In dal jim je kraje narodov, in delo ljudstev so posedli;

45 Por ke ili plenumu Liajn leĝojn Kaj konservu Liajn instruojn. Haleluja!

Da se držé postav njegovih, in hranijo zakone njegove.