Psalmaro 104
1 Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
Благослови, душе моя, Господа! Господи, Боже мій, Ти звеличився, зодягнувся у славу й велич.
2 Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
Він огортається світлом, немов шатами; розстилає небеса, як покривало;
3 Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
закладає на водах основи Своїх вишніх світлиць. Він робить хмари Своєю колісницею, крокує на крилах вітру.
4 Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
Він робить Своїми посланцями вітри, Своїми слугами – полум’я вогню.
5 Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
Він заклав землю на її основах, тому не похитнеться вона повік-віків!
6 La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
Ти вкрив її безоднею, мов одягом, на горах стояли води,
7 De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
[та] від грізного крику Твого побігли вони, від голосу грому Твого пустилися навтіки.
8 Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
Піднялися були в гори вони та спустилися в долини, до місця, яке Ти влаштував для них.
9 Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
Ти поклав межу, яку вони не перейдуть, не вкриють вони знову землі.
10 Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
Ти посилаєш води джерела в річища, між горами течуть вони,
11 Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
напувають усіх звірів польових; [там] втамовують свою спрагу дикі віслюки.
12 Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
При [водах] тих живуть птахи небесні, з-поміж гілля подають голос.
13 Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
Він напуває гори з вишніх світлиць Своїх. Від плоду діянь Твоїх насичується земля.
14 Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
Ти вирощуєш траву для худоби й збіжжя для потреб людини, щоб вивести їжу із землі,
15 Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
і вино, що серце людське веселить, щоб сяяло обличчя від олії і хлібом зміцнилося серце людини.
16 Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
Насичуються дерева Господні, кедри ліванські, які Він насадив.
17 Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
Там птахи в’ють гнізда, домівка лелеки – на кипарисах.
18 La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
Високі гори диким козлам належать, скелі – притулок даманів.
19 Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
Він створив місяць, щоб час визначати; сонце знає, коли йому заходити.
20 Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
Ти наводиш темряву, і настає ніч, коли рухаються всі звірі лісові.
21 La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
Молоді леви ричать за здобиччю, просячи собі у Бога їжу.
22 Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
Сходить сонце – вони збираються разом і лягають у своє лігво.
23 Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
Людина виходить на свою працю й на роботу свою аж до вечора.
24 Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
Які численні діяння Твої, Господи! Усе Ти мудро створив; земля наповнена створіннями Твоїми.
25 Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
Ось море велике й просторе, там живина кишить без ліку, живі істоти – малі й великі.
26 Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
Там ходять кораблі, там цей Левіятан, якого Ти створив, щоб бавився він у морі.
27 Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
Усі вони очікують від Тебе, що Ти даси їм їжу своєчасно.
28 Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
Ти даєш їм – вони приймають, відкриваєш руку Твою – насичуються благом.
29 Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
Сховаєш обличчя Своє – вони бентежаться. Забираєш дух їхній – гинуть і повертаються в порох [земний].
30 Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
Пошлеш духа Свого – вони створюються, і Ти оновлюєш обличчя землі.
31 Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
Нехай буде слава Господня навіки, нехай радіє Господь діянням Своїм!
32 Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
Він погляне на землю, і вона затремтить; торкнеться до гір, і вони задимлять.
33 Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
Я співатиму Господеві[усе] життя моє; співатиму Богові моєму, поки існую.
34 Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
Нехай буде приємним Йому мій роздум: я радітиму в Господі.
35 Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
Нехай згинуть грішники із землі й нечестивих більше не буде. Благослови, душе моя, Господа! Алілуя!
