Psalmaro 104
1 Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
Alaba al Señor, alma mía. Oh Señor mi Dios, eres muy grande; estás vestido de gloria y esplendor.
2 Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
Estás vestido de luz como con una túnica; extendiendo los cielos como una cortina:
3 Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
El arco de tu casa se basa en las aguas; haces de las nubes tu carruaje; vas en las alas del viento:
4 Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
Él hace que los vientos sean sus ángeles, y las llamas de fuego sus siervos.
5 Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
Él hizo la tierra fuerte sobre sus bases, para que no se mueva para siempre jamás;
6 La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
Cubriéndolo con el mar como con una túnica: las aguas eran altas sobre las montañas;
7 De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
A la voz de tu palabra fueron en fuga; al sonido de tu trueno se fueron con miedo;
8 Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
Subieron los montes y los valles descendieron al lugar que tú preparó para ellos.
9 Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
Hiciste un límite sobre el cual no podían ir, para que la tierra nunca más fuera cubierta por ellos.
10 Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
Enviaste las fuentes a los valles; ellos están fluyendo entre las colinas.
11 Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
Dan de beber a toda bestia del campo; los asnos de la montaña vienen a buscar agua.
12 Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
Las aves del cielo tienen sus lugares de descanso junto a ellas, y cantan entre las ramas.
13 Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
Él hace caer la lluvia de sus tiendas en los montes; la tierra está llena del fruto de sus obras.
14 Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
Él hace crecer la hierba para el ganado, y las plantas para el uso del hombre; para que el pan salga de la tierra;
15 Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
Y el vino para alegrar el corazón del hombre, y el aceite para hacer resplandecer su rostro, y el pan para fortalecer su corazón.
16 Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
Los árboles del Señor están llenos de crecimiento, los cedros del Líbano de su plantación;
17 Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
Donde las aves tienen sus lugares de descanso; en cuanto a la cigüeña, los árboles altos son su casa.
18 La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
Las altas colinas son un lugar seguro para las cabras de montaña, y las rocas para las pequeñas bestias.
19 Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
Hizo la luna como señal de las divisiones del año; enseñando al sol el momento de su descenso.
20 Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
Cuando se oscurece, es de noche, cuando todas las bestias del bosque salen silenciosamente de sus lugares secretos.
21 La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
Los leoncillos rugen corren tras su comida; buscando de Dios su comida.
22 Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
Sale el sol, y se juntan, y vuelven a sus lugares secretos para descansar.
23 Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
El hombre sale a su trabajo, y a su negocio, hasta la tarde.
24 Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
¡Oh Señor, cuán grande es el número de tus obras! en sabiduría los has hecho todos; la tierra está llena de las cosas que has hecho.
25 Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
Allí está el gran mar ancho, donde hay seres vivientes, grandes y pequeños, más de los que pueden ser contados.
26 Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
Allí van los barcos; está esa gran bestia Leviatán. que has hecho como un juguete.
27 Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
Todos ellos están esperando por ti, para darles su comida a su tiempo.
28 Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
Ellos toman lo que les das; están llenos de las cosas buenas que provienen de tu mano abierta.
29 Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
Si tu cara se esconde de ellos. están turbados; cuando les quitas el aliento, llegan a su fin y vuelven al polvo.
30 Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
envías tu espíritu, se les da vida; haces nueva la faz de la tierra.
31 Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
Sea la gloria del Señor para siempre; que el Señor tenga gozo en sus obras.
32 Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
a cuya mirada tiembla la tierra; a cuyo toque las montañas emiten humo.
33 Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
Y haré canciones al Señor toda mi vida; Haré melodía a mi Dios mientras tenga mi ser.
34 Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
Que mis pensamientos sean dulces para él; me alegraré en el Señor.
35 Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
Permitan que los pecadores sean cortados de la tierra, y que todos los malvados lleguen a su fin. Alaba al Señor, alma mía. Alaba al Señor.
