Psalmaro 104

1 Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

Bemdize, ó alma minha, ao Senhor: Senhor Deus meu, tu és magnificentissimo, estás vestido de gloria e de magestade.

2 Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

Elle se cobre de luz como de um vestido, estende os céus como uma cortina.

3 Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

Põe nas aguas as vigas das suas camaras; faz das nuvens o seu carro, anda sobre as azas do vento.

4 Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Faz dos seus anjos espiritos, dos seus ministros um fogo abrazador.

5 Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Lançou os fundamentos da terra, para que não vacille em tempo algum.

6 La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Tu a cobres com o abysmo, como com um vestido: as aguas estavam sobre os montes.

7 De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

Á tua reprehensão fugiram: á voz do teu trovão se apressaram.

8 Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Sobem aos montes, descem aos valles, até ao logar que para ellas fundaste.

9 Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Termo lhes pozeste, que não ultrapassarão, para que não tornem mais a cobrir a terra.

10 Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Tu, que fazes sair as fontes nos valles, as quaes correm entre os montes.

11 Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

Dão de beber a todo o animal do campo; os jumentos montezes matam a sua sêde.

12 Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Junto d'ellas as aves do céu terão a sua habitação, cantando entre os ramos.

13 Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Elle rega os montes desde as suas camaras: a terra se farta do fructo das suas obras.

14 Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

Faz crescer a herva para as bestas, e a verdura para o serviço do homem, para fazer sair da terra o pão,

15 Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

E o vinho que alegra o coração do homem, e o azeite que faz reluzir o seu rosto, e o pão que fortalece o coração do homem.

16 Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

As arvores do Senhor fartam-se de seiva, os cedros do Libano que elle plantou,

17 Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Onde as aves se aninham: emquanto á cegonha, a sua casa é nas faias.

18 La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Os altos montes são um refugio para as cabras montezes, e as rochas para os coelhos.

19 Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Designou a lua para as estações: o sol conhece o seu occaso.

20 Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Ordenas a escuridão, e faz-se noite, na qual saem todos os animaes da selva.

21 La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Os leõesinhos bramam pela preza, e de Deus buscam o seu sustento.

22 Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Nasce o sol e logo se acolhem, e se deitam nos seus covis.

23 Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Então sae o homem á sua obra e ao seu trabalho, até á tarde.

24 Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Ó Senhor, quão variadas são as tuas obras! todas as coisas fizeste com sabedoria; cheia está a terra das tuas riquezas.

25 Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Assim é este mar grande e muito espaçoso, onde ha reptis sem numero, animaes pequenos e grandes.

26 Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Ali andam os navios; e o leviathan que formaste para n'elle folgar.

27 Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Todos esperam de ti, que lhes dês o seu sustento em tempo opportuno.

28 Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Dando-lh'o tu, elles o recolhem; abres a tua mão, e se enchem de bens.

29 Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Escondes o teu rosto, e ficam perturbados: se lhes tiras o folego, morrem, e voltam para o seu pó.

30 Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Envias o teu Espirito, e são creados, e assim renovas a face da terra.

31 Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

A gloria do Senhor durará para sempre: o Senhor se alegrará nas suas obras.

32 Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Olhando elle para a terra, ella treme; tocando nos montes, logo fumegam.

33 Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Cantarei ao Senhor emquanto eu viver; cantarei louvores ao meu Deus, emquanto eu tiver existencia.

34 Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

A minha meditação ácerca d'elle será suave: eu me alegrarei no Senhor.

35 Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Desçam da terra os peccadores, e os impios não sejam mais. Bemdize, ó alma minha, ao Senhor. Louvae ao Senhor.