Psalmaro 104

1 Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

Lobe den HERRN, meine Seele! O HERR, mein Gott, wie bist du so groß! In Erhabenheit und Pracht bist du gekleidet,

2 Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

du, der in Licht sich hüllt wie in ein Gewand, der den Himmel ausspannt wie ein Zeltdach,

3 Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

der die Balken seines Palastes im Wasser festlegt, der Wolken macht zu seinem Wagen, einherfährt auf den Flügeln des Windes;

4 Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

der Winde zu seinen Boten bestellt, zu seinen Dienern lohendes Feuer.

5 Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Er hat die Erde gegründet auf ihre Pfeiler, so daß sie in alle Ewigkeit nicht wankt.

6 La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

Mit der Urflut gleich einem Kleide bedecktest du sie: bis über die Berge standen die Wasser;

7 De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

doch vor deinem Schelten flohen sie, vor der Stimme deines Donners wichen sie angstvoll zurück.

8 Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Da stiegen die Berge empor, und die Täler senkten sich an den Ort, den du ihnen verordnet.

9 Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

Eine Grenze hast du gesetzt, die sie nicht überschreiten: sie dürfen die Erde nicht nochmals bedecken.

10 Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Quellen läßt er den Bächen zugehn: zwischen den Bergen rieseln sie dahin;

11 Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

sie tränken alles Getier des Feldes, die Wildesel löschen ihren Durst;

12 Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

an ihnen wohnen die Vögel des Himmels, lassen ihr Lied aus den Zweigen erschallen.

13 Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Er tränkt die Berge aus seinem Himmelspalast: vom Segen deines Schaffens wird die Erde satt.

14 Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

Gras läßt er sprossen für das Vieh und Pflanzen für den Bedarf der Menschen, um Brotkorn aus der Erde hervorgehn zu lassen und Wein, der des Menschen Herz erfreut;

15 Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

um jedes Antlitz erglänzen zu lassen vom Öl und durch Brot das Herz des Menschen zu stärken.

16 Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Es trinken sich satt die Bäume des HERRN, die Zedern des Libanons, die er gepflanzt,

17 Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

woselbst die Vögel ihre Nester bauen, der Storch, der Zypressen zur Wohnung wählt.

18 La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

Die hohen Berge gehören den Gemsen, die Felsen sind der Klippdachse Zuflucht.

19 Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Er hat den Mond gemacht zur Bestimmung der Zeiten, die Sonne, die ihren Niedergang kennt.

20 Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Läßt du Finsternis entstehn, so wird es Nacht, da regt sich alles Getier des Waldes:

21 La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

die jungen Löwen brüllen nach Raub, indem sie von Gott ihre Nahrung fordern.

22 Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Geht die Sonne auf, so ziehn sie sich zurück und kauern in ihren Höhlen;

23 Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

dann geht der Mensch hinaus an seine Arbeit und an sein Tagwerk bis zum Abend.

24 Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Wie sind deiner Werke so viele, o HERR! Du hast sie alle mit Weisheit geschaffen, voll ist die Erde von deinen Geschöpfen.

25 Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Da ist das Meer, so groß und weit nach allen Seiten: drin wimmelt es ohne Zahl von Tieren klein und groß.

26 Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Dort fahren die Schiffe einher; da ist der Walfisch, den du geschaffen, darin sich zu tummeln.

27 Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Sie alle schauen aus zu dir hin, daß du Speise ihnen gebest zu seiner Zeit;

28 Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

gibst du sie ihnen, so lesen sie auf; tust deine Hand du auf, so werden sie satt des Guten;

29 Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

doch verbirgst du dein Angesicht, so befällt sie Schrecken; nimmst du weg ihren Odem, so sterben sie und kehren zurück zum Staub, woher sie gekommen.

30 Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Läßt du ausgehn deinen Odem, so werden sie geschaffen, und so erneust du das Antlitz der Erde.

31 Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Ewig bleibe die Ehre des HERRN bestehn, es freue der HERR sich seiner Werke!

32 Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Blickt er die Erde an, so erbebt sie; rührt er die Berge an, so stehn sie in Rauch.

33 Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Singen will ich dem HERRN mein Leben lang, will spielen meinem Gott, solange ich bin.

34 Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Möge mein Sinnen ihm wohlgefällig sein: ich will meine Freude haben am HERRN!

35 Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Möchten die Sünder verschwinden vom Erdboden und die Gottlosen nicht mehr sein! – Lobe den HERRN, meine Seele! Halleluja!