Psalmaro 104

1 Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;

De David lui-même. Bénis, mon âme, le Seigneur: Seigneur mon Dieu, votre magnificence a paru avec un grand éclat. Vous avez revêtu la louange et l’honneur;

2 Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;

Couvert de lumière comme d’un vêtement; Étendant le ciel comme une tente;

3 Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;

Vous qui couvrez d’eaux sa partie la plus élevée, Qui montez sur un nuage, qui marchez sur les ailes des vents;

4 Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;

Qui faites de vos anges des vents, et de vos ministres un feu brûlant;

5 Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.

Qui avez fondé la terre sur sa base: elle ne sera pas ébranlée dans les siècles des siècles.

6 La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;

L’abîme, comme un vêtement, l’enveloppe; des eaux s’élèveront au-dessus des montagnes.

7 De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.

À votre réprimande elles s’enfuiront; à la voix de votre tonnerre, elles seront saisies d’une forte crainte.

8 Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.

Des montagnes s’élèvent, et des champs s’abaissent dans le lieu que vous leur avez fixé.

9 Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.

C’est vous qui avez posé aux eaux un terme qu’elles ne dépasseront pas, et elles ne reviendront pas couvrir la terre.

10 Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;

Vous lâchez des fontaines dans les vallons: au milieu des montagnes traverseront les eaux.

11 Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.

Toutes les bêtes de la campagne s’abreuveront; les onagres soupireront après elles dans leur soif.

12 Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.

Au-dessus les oiseaux du ciel habiteront: du milieu des rochers ils feront entendre leurs voix.

13 Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.

Vous arrosez les montagnes avec les eaux supérieures du ciel: du fruit de vos ouvrages la terre sera rassasiée;

14 Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.

Vous produisez du foin pour les bêtes, et de l’herbe à l’usage des hommes, Afin que vous fassiez sortir du pain de la terre,

15 Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.

Et que le vin réjouisse le cœur de l’homme: Afin qu’il égaie son visage avec l’huile, et que le pain fortifie le cœur de l’homme.

16 Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;

Ils seront abondamment nourris, les arbres de la campagne et les cèdres du Liban qu’il a plantés;

17 Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;

Là des passereaux nicheront.

18 La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.

De hautes montagnes servent de retraite aux cerfs; un rocher, de refuge aux hérissons.

19 Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.

Il a fait la lune pour marquer les temps; le soleil a connu son coucher.

20 Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;

Vous avez établi des ténèbres, et la nuit a été faite: c’est durant la nuit que feront leurs courses toutes les bêtes de la forêt.

21 La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.

Les petits des lions rugiront, cherchant une proie, et demandant à Dieu leur pâture.

22 Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.

Le soleil s’est levé, et ils se sont rassemblés; et ils se retireront dans leurs tanières.

23 Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.

Alors l’homme sortira pour son ouvrage, et pour son travail jusqu’au soir.

24 Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.

Combien magnifiques sont vos œuvres, Seigneur! Vous avez fait toutes choses avec sagesse: la terre est remplie de vos biens.

25 Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;

Cette mer est grande et spacieuse des deux côtés; là sont des reptiles sans nombre; Des animaux petits avec des grands;

26 Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.

Là des navires traverseront.

27 Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.

Tous attendent de vous que vous leur donniez la nourriture au temps voulu.

28 Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.

Vous leur donnant, ils recueilleront: vous ouvrant votre main, tous seront remplis de vos biens.

29 Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.

Mais, vous détournant votre face, ils seront troublés: vous leur ôterez le souffle, et ils périront et retourneront dans leur poussière.

30 Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.

Vous enverrez votre esprit, et ils seront créés; et vous renouvellerez la face de la terre.

31 Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.

Soit la gloire du Seigneur à jamais célébrée: le Seigneur se réjouira dans ses œuvres,

32 Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.

Lui qui regarde la terre et la fait trembler; qui touche les montagnes, et elles fument.

33 Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.

Je chanterai le Seigneur pendant ma vie: je jouerai du psaltérion en l’honneur de mon Dieu, tant que j’existerai.

34 Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.

Qu’agréable lui soit ma parole: pour moi, je mettrai mes délices dans le Seigneur.

35 Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!

Que les pécheurs disparaissent de la terre, ainsi que les hommes iniques, en sorte qu’ils ne soient plus: bénis, mon âme, le Seigneur.