Psalmaro 104
1 Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
Mon âme, bénis l'Éternel! Éternel, mon Dieu, tu es très grand, tu es revêtu de splendeur et de majesté!
2 Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
Il s'enveloppe de lumière comme d'un vêtement, Il déploie les Cieux comme une tenture;
3 Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
Il élève sur les eaux le haut de sa demeure, Il fait des nuées son char, Il s'avance sur les ailes du vent.
4 Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
Il fait des vents ses messagers, et ses ministres, du feu enflammé.
5 Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
Il assit la terre sur ses bases, elle est inébranlable pour toujours, pour jamais.
6 La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
Tu l'avais couverte de l'abîme comme d'un manteau, les eaux se tenaient sur les montagnes;
7 De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
à ta menace elles ont fui, à la voix de ton tonnerre elles ont reculé:
8 Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
les montagnes montèrent, les vallées descendirent à la place que tu leur assignas.
9 Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
Tu posas des limites qu'elles ne franchiraient plus, afin qu'elles ne vinssent plus recouvrir la terre.
10 Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
Tu fais jaillir des sources pour former les ruisseaux; ils s'écoulent entre les montagnes;
11 Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
ils abreuvent toutes les bêtes des champs, les onagres y étanchent leur soif.
12 Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
Sur leurs bords séjournent les oiseaux du ciel, entre les rameaux ils font entendre leur voix.
13 Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
Du haut de sa demeure Il arrose les montagnes, et la terre se rassasie du fruit de tes œuvres.
14 Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
Il fait croître l'herbe pour les quadrupèdes, et les plantes pour le service de l'homme, tirant ainsi le pain du sein de la terre;
15 Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
et le vin qui réjouit le cœur de l'homme, et, plus que l'huile, fait resplendir son visage; et le pain qui fortifie le cœur de l'homme.
16 Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
Les arbres de l'Éternel sont rassasiés, les cèdres du Liban qu'il a plantés,
17 Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
où viennent nicher les oiseaux, la cigogne, qui habite les pins.
18 La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
Les hautes montagnes sont pour les bouquetins, et les rochers sont l'asile des gerboises.
19 Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
Il créa la lune pour marquer les temps; le soleil connaît son couchant.
20 Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
Tu fais l'obscurité, et il est nuit: alors toutes les bêtes des forêts sont en mouvement;
21 La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
les jeunes lions rugissent après la proie, et demandent à Dieu leur pâture.
22 Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
Le soleil se lève: ils se retirent, et vont reposer dans leurs tanières.
23 Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
L'homme se rend à son travail, et à son labour jusques au soir.
24 Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
Que tes œuvres sont nombreuses, ô Éternel! Tu les as toutes faites avec sagesse; la terre est pleine de tes richesses.
25 Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
Dans cette mer grande et vaste fourmillent sans nombre des animaux petits et grands.
26 Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
Là circulent les navires, le Léviathan que tu formas pour s'y jouer.
27 Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
Tous ils s'attendent à toi, pour que tu leur donnes la nourriture en son temps.
28 Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
Tu leur donnes, ils recueillent; tu ouvres ta main, ils se rassasient de biens.
29 Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
Tu caches ta face, ils sont éperdus; tu leur retires le souffle, ils expirent et rentrent dans leur poudre.
30 Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
Tu émets ton souffle, ils sont créés, et tu renouvelles la face de la terre.
31 Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
La gloire de l'Éternel demeure à jamais; l'Éternel se réjouit de ses œuvres.
32 Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
Il regarde la terre, et elle tremble; Il touche les montagnes, et elles sont fumantes.
33 Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
Je veux chanter l'Etemel, tant que je vivrai, célébrer mon Dieu, tant que je serai.
34 Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
Que mes chants lui soient agréables! Je fais mes délices de l'Éternel.
35 Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
Que les pécheurs disparaissent de la terre, et que les impies cessent d'être! Mon âme, bénis l'Éternel! Alléluia!
