Psalmaro 104
1 Benu, ho mia animo, la Eternulon. Ho Eternulo, mia Dio, Vi estas tre granda, De majesto kaj beleco Vi estas vestita;
Bless the LORD O my soul, O LORD my God, thou art very great; thou art clothed with honour and majesty.
2 Vi, kiu estas ĉirkaŭkovrita de lumo kiel de vesto, Kiu sternas la ĉielon kiel tapiŝon;
Who coverest thyself with light as with a garment; who stretchest out the heavens like a curtain:
3 Kiu aranĝas sur la akvo Siajn ĉambrojn, Kiu faras la nubojn Lia veturilo; Kiu iras sur la flugiloj de la vento;
Who layeth the beams of his chambers in the waters; who maketh the clouds his chariot; who walketh upon the wings of the wind:
4 Kiu faras la ventojn Liaj senditoj, Flamantan fajron Liaj servantoj;
Who maketh winds his messengers; his ministers a flaming fire:
5 Kiu fondis la teron sur ĝiaj fundamentoj, Ke ĝi neniam ŝanceliĝos.
Who laid the foundations of the earth, that it should not be moved for ever.
6 La abismon Vi kovris kiel per vesto, Sur la montoj staras akvo;
Thou coveredst it with the deep as with a vesture; the waters stood above the mountains.
7 De Via minaco ĝi kuras, De la voĉo de Via tondro ĝi forrapidas.
At thy rebuke they fled; at the voice of thy thunder they hasted away;
8 Ĝi leviĝas sur montojn, malleviĝas sur valojn, Al tiu loko, kiun Vi destinis por ĝi.
They went up by the mountains, they went down by the valleys, unto the place which thou hadst founded for them.
9 Vi faris limon, kiun ĝi ne superpaŝos, Por ke ĝi ne revenu por kovri la teron.
Thou hast set a bound that they may not pass over; that they turn not again to cover the earth.
10 Vi sendas fontojn al la riveroj, Kiuj iras inter montoj;
He sendeth forth springs into the valleys; they run among the mountains:
11 Ili trinkigas ĉiujn kampajn bestojn; Sovaĝaj azenoj kvietigas sian soifon.
They give drink to every beast of the field; the wild asses quench their thirst.
12 Apud ili loĝas la birdoj ĉielaj, El inter la branĉoj ili sonigas sian voĉon.
By them the fowl of the heaven have their habitation, they sing among the branches.
13 Vi trinkigas la montojn el Viaj ĉambroj; Per la produktoj de Viaj faroj satiĝas la tero.
He watereth the mountains from his chambers: the earth is satisfied with the fruit of thy works.
14 Vi kreskigas herbon por la bruto, Kaj verdaĵon, kiu servas al la homo, Por elirigi panon el la tero.
He causeth the grass to grow for the cattle, and herb for the service of man; that he may bring forth food out of the earth:
15 Kaj la vino gajigas la koron de la homo, La vizaĝo brilas de la oleo, Kaj la pano fortikigas la koron de la homo.
And wine that maketh glad the heart of man, [and] oil to make his face to shine, and bread that strengtheneth man’s heart.
16 Satiĝas la arboj de la Eternulo, La cedroj de Lebanon, kiujn Li plantis;
The trees of the LORD are satisfied; the cedars of Lebanon, which he hath planted;
17 Kaj tie nestas birdoj; Cikonio havas sian loĝejon sur abioj;
Where the birds make their nests: as for the stork, the fir trees are her house.
18 La altaj montoj estas por la ibeksoj, La rokoj estas rifuĝejo por la hirakoj.
The high mountains are for the wild goats; the rocks are a refuge for the conies.
19 Li aranĝis la lunon laŭ la partoj de tempo; La suno scias sian subiron.
He appointed the moon for seasons: the sun knoweth his going down.
20 Vi sendas mallumon, kaj fariĝas nokto, Dum kiu vagas ĉiuj arbaraj bestoj;
Thou makest darkness, and it is night; Wherein all the beasts of the forest do creep forth.
21 La leonidoj krias pri rabakiro, Por peti de Dio sian manĝaĵon.
The young lions roar after their prey, and seek their meat from God.
22 Kiam leviĝas la suno, Ili sin kaŝas kaj kuŝiĝas en siaj loĝejoj.
The sun ariseth, they get them away, and lay them down in their dens.
23 Eliras homo por sia okupiĝo, Por sia laboro ĝis la vespero.
Man goeth forth unto his work and to his labour until the evening.
24 Kiel multaj estas Viaj faroj, ho Eternulo! Ĉion Vi faris kun saĝo; La tero estas plena de Viaj faritaĵoj.
O LORD, how manifold are thy works! in wisdom hast thou made them all: the earth is full of thy riches.
25 Jen la maro, granda kaj vasta: Tie estas rampaĵoj sennombraj, Bestoj malgrandaj kaj grandaj;
Yonder is the sea, great and wide, wherein are things creeping innumerable, both small and great beasts.
26 Tie iras ŝipoj; Tie estas la levjatano, kiun Vi kreis, ke ĝi tie ludu.
There go the ships; there is leviathan, whom thou hast formed to take his pastime therein.
27 Ĉiuj ili atendas de Vi, Ke Vi donu al ili manĝon en ĝia tempo.
These wait all upon thee, that thou mayest give them their meat in due season.
28 Vi donas al ili, ili kolektas; Vi malfermas Vian manon, kaj ili satiĝas de bonaĵo.
That thou givest unto them they gather; thou openest thine hand, they are satisfied with good.
29 Vi kaŝas Vian vizaĝon, tiam ili ektimas; Vi forprenas ilian spiriton, Tiam ili mortas kaj revenas al sia polvo.
Thou hidest thy face, they are troubled; thou takest away their breath they die, and return to their dust.
30 Vi sendas Vian spiriton, tiam ili kreiĝas; Kaj Vi renovigas la vizaĝon de la tero.
Thou sendest forth thy spirit, they are created; and thou renewest the face of the ground.
31 Gloro al la Eternulo estu eterne; La Eternulo ĝoju pri Siaj faritaĵoj.
Let the glory of the LORD endure for ever; let the LORD rejoice in his works:
32 Li ekrigardas la teron, kaj ĝi tremas; Li ektuŝas la montojn, kaj ili fumiĝas.
Who looketh on the earth, and it trembleth; he toucheth the mountains, and they smoke.
33 Mi kantados al la Eternulo, dum mi vivos; Mi muzikados al mia Dio, dum mi estos.
I will sing unto the LORD as long as I live: I will sing praise to my God while I have any being.
34 Agrabla estu al Li mia meditado; Mi ĝojos pri la Eternulo.
Let my meditation be sweet unto him: I will rejoice in the LORD.
35 Malaperu pekuloj de sur la tero, Kaj malvirtuloj ne plu ekzistu. Benu, ho mia animo, la Eternulon. Haleluja!
Let sinners be consumed out of the earth, and let the wicked be no more. Bless the LORD, O my soul. Praise ye the LORD.
