Psalmaro 102

1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.

Escucha mi oración, oh Señor, y deja que mi clamor llegue a ti.

2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.

No se me oculte tu rostro en el día de mi angustia; escúchame y deja que mi clamor sea respondido rápidamente.

3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.

Mis días se desperdician como humo, y mis huesos se queman como en un fuego.

4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.

Mi corazón está roto; se ha secado y muerto como la hierba, por lo que no pienso en la comida.

5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.

Debido a la voz de mi dolor, mi carne se desperdicia hasta los huesos.

6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.

Soy como un pájaro que vive solo en el desierto; como el pájaro nocturno en un desperdicio de arena.

7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.

Mantengo la vigilancia como un pájaro solo en la parte superior de la casa.

8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.

Mis enemigos dicen mal de mí todo el día; aquellos que son violentos contra mí hacen uso de mi nombre como una maldición.

9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,

Tengo polvo para el pan y mi bebida se ha mezclado con llanto.

10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.

Por tu pasión y tu ira, porque yo fui enaltecido y humillado.

11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.

Mis días son como una sombra que se extiende; Estoy seco como la hierba.

12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.

Pero tú, oh Señor, eres eterno; y tu nombre nunca llegará a su fin.

13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.

De nuevo te levantarás y tendrás piedad de Sión; porque ha llegado el momento de que ella sea consolada.

14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.

Porque tus siervos se complacen en sus piedras, sienten dolor por sus ruinas.

15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.

Entonces las naciones darán honor al nombre del Señor, y todos los reyes de la tierra temerán a su gloria.

16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.

Cuando el Señor haya levantado los muros de Sión, y sea visto en su gloria;

17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.

Cuando ha oído la oración de los pobres, y no ha puesto su solicitud de lado.

18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.

Esto se pondrá por escrito para la generación venidera, y las personas del futuro alabarán al Señor.

19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,

Porque desde su lugar santo el Señor lo ha visto, desde lo alto del cielo mira desde lo alto la tierra;

20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;

Al oír el clamor del prisionero, liberando a aquellos por quienes se ordena la muerte;

21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,

Para que se proclame el nombre del Señor en Sión, y su alabanza en Jerusalén;

22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.

Cuando se junten los pueblos, y los reinos, para adorar al Señor.

23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.

Él retiró de mí mi fortaleza en el camino; él ha acortado mis días.

24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.

Diré: Dios mío, no me lleves antes de mi tiempo; tus años pasan por todas las generaciones.

25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.

En el pasado pusiste la tierra sobre su base, y los cielos son obra de tus manos.

26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.

Ellos llegarán a su fin, pero tú seguirás adelante; todos ellos envejecerán como un abrigo, y como una túnica serán cambiados:

27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.

Pero tú eres el inmutable, y tus años no tendrán fin.

28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.

Los hijos de tus siervos tendrán un lugar seguro para descansar, y su descendencia estará siempre delante de ti.