Psalmaro 102
1 Preĝo de mizerulo, kiam li perdas la fortojn kaj elverŝas antaŭ la Eternulo sian malĝojon. Ho Eternulo, aŭskultu mian preĝon; Kaj mia krio venu al Vi.
Jehová, oye mi oración, y venga mi clamor a ti.
2 Ne kaŝu antaŭ mi Vian vizaĝon en la tago de mia suferado; Klinu al mi Vian orelon; En la tago, kiam mi vokas, rapide aŭskultu min.
No escondas de mí tu rostro: en el día de mi angustia inclina a mí tu oreja; el día que te invocare, apresúrate a responderme.
3 Ĉar pasis kiel fumo miaj tagoj, Kaj miaj ostoj ĉirkaŭbrulis kiel en forno.
Porque mis días se han consumido como humo; y mis huesos son quemados como en hogar.
4 Falĉiĝis kiel herbo kaj sekiĝis mia koro, Ĉar mi forgesis manĝi mian panon.
Mi corazón fue herido, y se secó como la yerba; por lo cual me olvidé de comer mi pan.
5 De la voĉo de mia plorado Algluiĝis miaj ostoj al mia karno.
Por la voz de mi gemido mis huesos se han pegado a mi carne.
6 Mi similiĝis al pelikano en la dezerto, Mi fariĝis kiel noktuo en ruinoj.
Soy semejante al pelícano del desierto: soy como el búho de las soledades.
7 Mi ne dormas, Kaj mi estas kiel birdo solulo sur tegmento.
Velo, y soy como el pájaro solitario sobre el tejado.
8 Ĉiutage insultas min miaj malamikoj, Miaj mokantoj ĵuras per mi.
Cada día me afrentan mis enemigos; los que se enfurecen contra mí, conspiran contra mí.
9 Ĉar cindron mi manĝis kiel panon, Kaj mian trinkaĵon mi miksis kun larmoj,
Por lo cual yo como la ceniza a manera de pan; y mi bebida mezclo con lloro,
10 Kaŭze de Via kolero kaj indigno; Ĉar Vi min levis kaj ĵetis.
A causa de tu enojo y de tu ira: porque me alzaste, y me arrojaste.
11 Miaj tagoj malaperas kiel ombro, Kaj mi sekiĝas kiel herbo.
Mis días son como la sombra que se va: y yo como la yerba me he secado.
12 Sed Vi, ho Eternulo, restas eterne; Kaj la memoro pri Vi restas de generacio al generacio.
Mas tú, Jehová, para siempre permanecerás; y tu memoria para generación y generación.
13 Vi leviĝos, Vi korfavoros Cionon; Ĉar estas tempo por ĝin kompati, ĉar venis la tempo.
Tú levantándote habrás misericordia de Sión, porque es tiempo de tener misericordia de ella: porque el plazo es llegado.
14 Ĉar Viaj sklavoj ekamis ĝiajn ŝtonojn, Ĉarma estas por ili ĝia polvo.
Porque tus siervos amaron sus piedras: y del polvo de ella tuvieron compasión.
15 Kaj ektimos popoloj la nomon de la Eternulo, Kaj ĉiuj reĝoj de la tero Vian gloron.
Y temerán las naciones el nombre de Jehová: y todos los reyes de la tierra tu gloria.
16 Ĉar la Eternulo rekonstruis Cionon, Kaj aperis en Sia gloro.
Por cuanto Jehová habrá edificado a Sión; y será visto en su gloria.
17 Li Sin turnis al la preĝo de la forlasitoj, Kaj ne forpuŝis ilian petegon.
Habrá mirado a la oración de los solitarios: y no habrá desechado el ruego de ellos.
18 Ĉi tio estos skribita por estontaj generacioj; Kaj rekreita popolo gloros la Eternulon.
Escribirse ha esto para la generación postrera: y el pueblo que se criará, alabará a Jehová.
19 Ĉar Li rigardis malsupren el Sia sankta altaĵo, El la ĉielo la Eternulo direktis rigardon al la tero,
Porque miró de lo alto de su santuario: Jehová miró desde los cielos a la tierra,
20 Por aŭdi la ĝemon de malliberulo, Por liberigi la kondamnitajn al morto;
Para oír el gemido de los presos: para soltar a los sentenciados a muerte:
21 Por ke oni rakontu en Cion pri la nomo de la Eternulo Kaj en Jerusalem pri Lia gloro,
Porque publiquen en Sión el nombre de Jehová: y su alabanza en Jerusalem,
22 Kiam kolektiĝos kune la popoloj kaj regnoj, Por servi al la Eternulo.
Cuando los pueblos se congregaren en uno, y los reinos para servir a Jehová.
23 Li lacigis en la vojo miajn fortojn, Li mallongigis miajn tagojn.
El afligió mi fuerza en el camino, acortó mis días.
24 Mi diras: Ho mia Dio, ne forprenu min en la mezo de miaj tagoj, Vi, kies jaroj estas de generacio al generacio.
Dije: Dios mío, no me cortes en el medio de mis días; por generación de generaciones son tus años.
25 En antikveco Vi fondis la teron; Kaj la ĉielo estas la faro de Viaj manoj.
Tú fundaste la tierra antiguamente, y los cielos son obra de tus manos.
26 Ili pereos, sed Vi restos; Kaj ĉiuj ili eluziĝos kiel vesto, Kiel veston Vi ilin ŝanĝos, kaj ili ŝanĝiĝos.
Ellos perecerán, y tú permanecerás; y todos ellos como un vestido se envejecerán, como una ropa de vestir los mudarás, y serán mudados:
27 Sed Vi restas la sama, Kaj Viaj jaroj ne finiĝos.
Mas tú, el mismo, y tus años no se acabarán.
28 La filoj de Viaj sklavoj restos, Kaj ilia semo fortikiĝos antaŭ Vi.
Los hijos de tus siervos habitarán, y su simiente será afirmada delante de ti.
